işin sadece bir özürden ibaret olmadığını bilen faşistlerdir.
özür dileyecek kadar aydınlananlara sesleniyorum:
büyük felaket olarak şifrelediğiniz olay "soykırım"a dönüştüğünde türkiye'nin mahkum edileceği maddi cezaları karşılayacak mısınız?
manevi mahkumiyeti nazik yerlerinizi satsanız karşılayamayacağınız için o konuda sorum yok.
ayrıca;
- soykırıma uğratmadıysak da ebesine atladığımız doğu roma'dan yani bizans'tan da özür dilememiz gerekir mi?
- nanik dediğimiz viyanalılardan da uykularını kaçırdığımız için özür dileyelim mi?
- güneş yağlarını süremeden denize soktuğumuz yunanlılardan?
bana bakın lan cehennem kokan aydınlar:
babamın dedesi ali çavuş, 1915'te adana'da ermeni olaylarıyla uğraşırken ilk hanımı mübarek kadın, sırtını yüklük dolabına dayamış, kelime-i şehadet getirmiş ve malesef açlıktan ölmüş... askerde olmadığı zamanlar mahallesindeki öksüz, yetim ve dullar kendi sofrasına oturmadan lokma ağzına koymayan ali çavuş'un karısı...
15 sene harb etmiş ali çavuş. bugün devletin kayıtlarında malesef 4 senesi görülüyor. 11 sene kayıt dışı...
ali çavuş, ikinci hanımı ile beraber sivas'ın kepçeli mevkiinde bulunan, halk arasında "halfelik" olarak bilinen eski mezarlıkta yatıyor. mezar taşı yok. iki selvi ağacı iki sahipsiz mezarın başında bekliyor.
ve ben, ermenilerle komşuluk etmiş, okul arkadaşlığı etmiş ali çavuş'un torununun oğlu.
ben,
ali çavuş'un yakanıza yapışan elleriyim,
size lanet okuyan dilleriyim.
babamın dedesi anadolu toprağını savundu diye mi özür dileyeceğim?
1915'te benim vatanımı bana mı bıraktılar?
ben,
özür dilemeyi gururuna yediremeyen faşistim.
bir söğüt gölgesinde sessizce yatan ali çavuş, vatanını savundu, bu arada karısı açlıktan öldü diye ermenilerden özür dilemeyi gururuma yediremedim.
yine de merak edenlere şunu diyebilirim. bugün, türkiye cumhuriyetini kendi vatanı olarak gören türkiyeli ermenilerle bu vatanı paylaşmaktan, insanca bir arada yaşamakan mutlu ve gururluyum.
tanıdığım ve dostluğunu paylaştığım ermeni arkadaşlarımın hayatıma kattıkları anlamın beni zenginleştirdiğini biliyorum ve onlara her fırsatta teşekkür ediyorum.
şahsi dostlukların haricinde, ermenilerin bu ülkeyi ticarette ve güzel sanatlarda bilhassa zenginleştirdiklerinin farkındayım ve müteşekkirim.
geçmişe dair hiç bir milli hatıramdan utanmıyor ve özür dilemiyor, şimdiki zaman ve ilerisi için asla ermeni düşmanlığı beslemiyorum.
techir sırasında ermenilerce katledilen zazalar, türkler, kürtler için, asala ve ardılları tarafından katledilen onlarca büyükelçi, bürokratlarımız için, çok değil daha 15 sene evvel ermenilerin gerçek yüzüyle tanışmak zorunda kalan köylülerimiz için özür beklemeyip, osmanlı zamanında ne olduğu bile belli olmayan bir olay için sözde aydınlık, çağdaşlık adına sonuçlarının ne doğuracağını hesapğ etmeden ermenilerden sözde soykırım için özür dileme gafletinde bulunanların, geri kalan diğerlerini faşist olarak niteleyip saldırmasıdır.
bu sözlükte yazan hiç kimse sanmıyorum ki bir ermeniye zarar vermiş olsun ya da bahsi geçen olaylarda bizzat bulunmuş olsun. lakin büyük ermenstan ülküsü güden ve yakın geçmişte bir çok vatandaşımızı katleden ermenilerin çoğu halen yaşamaktadır. asıl özür dilemesi gerekenler eylemi bir fiil gerçekleştirmiş olan ermeni çetecileridir.
olmayan bir katliamın özrünü beklemek budalalıktan öte artniyet taşımaktadır. ermenistan da biz gibi kaynaklarını açtığında, tarih sayfaları zaten gösterecektir kimin özürlü olduğunda. her platformda soykırım nidaları atan ama nedense arşivlerini açmak istemeyenlerdir asıl özür borçlu olan.
not: özürdilerim.com kampanyasını başlatanlar milyon dolar ödüllü nobel barış ödülü ne aday olurlarsa hiç şaşmamak lazım. gerçi bir kere kullanıldı ermeni olayı nobelde. her zaman işe yaramayabilir.
özür dilenmesini gerektirir bir durum olmadığını düşünen faşistlerdir. şahsen ben ermenilerden neden özür dileyecekmişim ki? bir kere ortada bir kabahat varsa bile - ki böyle bir şey yok- bu benim kabahatim değil. suçların şahsiliği gereği, o suçu yapanlar özür diler. benim onlar adına özür dilememin mantığı nedir ki?
özür dilemenin bir erdem olduğunu unutup, zamanında yapılanlar için özür dilenmesi gerektiğini akıl etmektense onu yok sayıp alaya alan faşistlerdir. özür dilemeyi gururuna yediremezler, çünkü kimliğine ait olduğunu düşündüğü yapay birliğe halel geleceğini düşünürler.
kendilerine bir haksızlık yapıldığında; insanlık, demokrasi çığlığı atmayı kutsal bir ülkü addeden bu faşistler, benzer bir durum ötekinin başına geldiğinde onu aşağılamayı yok saymayı vazife edinirler..
