genelde yaz akşamlarına denk gelen histir. "anne nolur biraz daha" diye sayıklayan çocuklar, yarım saatin bile tatlı olacağına inanmışlardır. şimdilerde çocuklar dışarda olmadığı için, bu heyecanı anlayamayacaklardır.
Şimdi geliyorum deyip anneyi en az üç,dört kez aynı çağrıyı yapmaya zorlar ve sonunda annenin otorite kaygısı ile son kozunu oynayıp çocuğa :
-Baban geliyo şimdi ..der,
çocuk ciddiyet gereği toparlanır mekanı terki diyar eder.
ilk önce bu çağrıya kulak asılmaz,sonrasında anneyle göz göze gelinir ve paşa paşa evin yolu tutulur.geriye diğer çocukların anneleri de çağırsa diye beklemek kalır.*
bundan seneler önce top oynardık bizim mahallede. akşam ezanı okunduğu gibi zar delercesine bir çığlıkla birlikte yükselen annemin sesi. eve gelmemi isterdi. bir arkadaşımız vardı o zaman, adı arda. onu annesi falan çağırmazdı. aradan yıllar geçti. ben sözlükteyim. arda ise galatasaray'da... :P (bkz: fake)
