haluk bilginer e ait bir iddiadır.
--spoiler--
babam öldü ama hala sahneye çıkarım yavşaklığına asla inanmam. önce insandır önemli olan, oyun değil. ben babam ölürse sahneye filan çıkmam, k.çımı yesin herkes. bu kadar içini yakan bir şey varken çok üzgünüz ama show must go on demek, bırakın bu işleri yani. rolümden etkilendim diyen aktör iki şeydir; ya yalancıdır ya ruh hastası. hemen tedavi olması lazım. oyunculukla ilgili her şeyi o efsane sanılan detaylardan ayırmak gerekli. oyuncular, ustalık sahibi olmadan efsane sahibi olmaya çok meraklıdır. işini iyi yap, efsaneleri unut. artık sinema ve televizyon gibi araçlar sayesinde kimin nasıl oynadığını herkes görebiliyor. eskilerden çook iyi oyuncu olarak hatırlanan birçok oyuncunun aslında çok kötü oyuncular olduğuna eminim. oyuncuların çoğu yavşaktır genellikle
--spoiler--
bir şahsın meslektaşları hakkında bu tarz sözler sarfetmesi çok ayıp. haluk bilginer e hiç yakıştırmadım.
.
eskiden sanatçıların çok zor şartlarda işini yapmış olanların o durumu marifetmiş gibi anlattığını bunun salaklık olduğunu söylüyor.söylediği bir çok şeye katılıyorum ama salaksın kısmı kötü olmuş,adam o dönemin zorluklarını anlatsın ne var yani.
bu yavşaklığı hayatımızda çok görürüz. örnek mi? hangisinden örnek vereyim? aile ilişkilerinden mesela. kadın yıllarca eşyle birlikte hayat mücadelesi verir. erkek bir yanlış yaparsa ilk işi saçımı senin için süpürge ettim olur. sanki erkek ömür boyu yan gelip yatmış gibi. veya aynı şeyi erkek de söyleyebilir. kazandım getirdim yedirdim içirdim, gözüne dizine dursun diye... sanki herkes görevini yaptığı için ekstra puan ister.
bir de üniversite hocalarından örnek vereyim. çıkarlar okudukları ünlü üniversiteleri anlatırlar. iyi de o üniversitelerin binası mı değrli olan yoksa o üniversiteyi değerli yapan hocalar mı? demek ki orda eğitilmişsin ama orda hocca yapılmayuacak kadar vasatmışsın. bırak oranın adından nemalanmayı, sen ordakileri geç de onlar bizim öğrencimizdi diye gururlansın.
geçen hocamız anlatıyor. biz mesleğe başladığımızda şıunu yaptık, bunu yaptık, bizden başka yapan yoktu. şimdi ise adam üniversiteye nerdeyse silah zoruyla geliyor. bir de utanmadan eklyor. "bize paragöz diyebilirsiniz, derslere gelmiyor diyebilirsiniz. ama biz zamanında şöyleydik, böyleydik. şimdi kesemize baktığımız için suçlayamazsınız. " iyi de kardeşim paragöz olmuşsun, ben geçmişini sorgulamıyorum ki. şimdi yavşamışsın işte...
bir de iş hayatından örnek vereyim. ben ülkenin en büyük kuruluşlarından birinde çalışıyorum diyenleri görürüz. orda çalışmak başarıdır. oysa asıl başarı en büyük kuruluşların peşinize düşeceği bir insan olmak da kapağı bir yere atmak meselesi değil.
ülkemde çok yavşak var. mesela siyasi hayatta ne bok yese aynı oranda oy alacak partiler vardır. oraya lider olur insanların arasıra bunaldığı dönemlerde verdikleri oylardan kendilerine pay çıkartır. mesela chp'ye oy verenlerin çoğuna sorsanız neden chp'ye oy verdiniz. akp veya tayyip'e kızdığından oy verir. kendi lideri, partisi veya iktidara gelirlerse icraatları umurunda değil. liderlerini melek diye göklere çıkartır. aslolan kendinizden olanı eleştirip çalışmasını sağlamak yol göstermek değil mi? yoksa yanlış yolda olduğunu nasıl farkedecek? allah'tan tayyip'i öyl eleştirmeye yatkınlar ki tayyip en ufak hatasını farkedip rotasını düzeltiyor. ufacık bir açığını yakalasalar oyacaklar. bu yüzden her türlü olaya hemen müdahale ediyor.
kemal beyi'de gördük daha türbanlılara rahibe diyene bir yaptırımları yok. oyuncuların çoğu gerçekten yavşaklar. karşılarında ki seyirci de yavşayanı seviyor.
müjdat gezen ve ali poyrazoğlu sert tepki vermişler. üzerlerine alınacak kadar kendilerini tanıyorlarmış...
yılların ustasıyım diyenler artık usta değillerse gençlere yol versinler, önlerini tıkamasınlar. biz o kadar emek verdik vefa bekleriz demek sanat gibi şeylerde geçerli değil. herkes verdiği emeğin karşılığını emek verdiklerinden istesin. zamanında da almışlardır. alamadılarsa kendi hataları...
