Oyuncak dünya
Oyuncak dünya
Bu oyun çok kolay sen de oyna
Kır ve dök, yap ve boz
Yeniden başla
Hepimiz çocuklarız aslında
Kimisi askercilik oynar
Kimisi hırsız ve polis oynar
Kimisi evcilik oyunu oynar
Ben de müzisyeni oynarım şimdi
Bazı çocukalr hiç uslanmazlar
Onlar hep oyun bozan olurlar
Durmadan üzdüler diğer çocukları
Hep bozuldu oyunun kuralları
Kimisi saklambaç oynar
Kimisi kovalamaca oynar
Kimisi doktorculuk oynar
Ben de müzisyeni oynarım şimdi
yavuz çetin in sadece akustik gitarla * yarattığı şaheser...
oyuncak dünya, oyuncak dünya
bu oyun çok kolay, sen de oyna
hadi ama hayatı, kendimize zehir etmekte ne kadar da iyiyiz insanoğlu olarak. önce sorumluluklarımızdan kaçmayı öğreniyoruz, sonra biraz biraz sorumluluklarımızın farkına varmayı, sonrasında o sorumlulukları birer birer almayı ve en sonunda geldiğimiz nokta sorumluluklarımızın altında ezilen, üşengeç bir hayatı yaşamak oluyor. aslında basit bir oyun lan nihayetinde. kimbilir belki dışarı çıkıp da sevdiklerini görmek için şu an haricinde ikinci bir şansın olmayacak... belki bir daha bu fırsatı yakalaman mümkün olmayacak bile. gece uykuna daldığında kapatıvereceksin farkına bile vermeden kontağı. o halde kulak ver şarkının bu kısmına ve "bu oyun çok kolay, sen de oyna..."
kır ve dök, yap ve boz;
yeniden başla
hepimiz çocuklarız aslında
işte en sevdiğim. gözlerimizi bu dünyaya açtığımız andan itibaren başlıyoruz tecrübe edinmeye. aldığımız her nefeste, yaşadığımız her yeni olayda mutlaka birşeyler öğreniyoruz... ve son nefesimize değin devam ediyoruz buna. hiç değilse son nefesimizde ölmeyi öğrenmiş oluyoruz. ki küçümsemeyin, her gün gazetelerin bilmem kaçıncı sayfasında görüyoruz ölmeyi becerememiş yeteneksiz cesetleri. yaşı kaç olursa olsun birşeyleri kıra, döke öğrenme potansiyelini taşıyor insan... ve bu aslında kendi imgelerimizle, kendi iç dünyamızda ve hatta çoğunlukla dış dünya karşısında da çocuklara yakıştırdığımız bir öğrenme şekli... dolayısıyla şu içimizdeki piç kurularına çok iş düşüyor bu noktada.
kimisi askercilik oynar
kimisi hırsız-polis oynar
kimisi evcilik oyunu oynar
ben de müzisyeni oynarım şimdi
tüm bu oyunlar çocukluk yıllarında mı kaldı sanıyordunuz? gerçekten de komiksiniz neslim... olgunluktan yoksun yetişkinler sarmış çevremizi. şakacıktan kavga eden karı-kocalar, günden güne duyarsızlaşırken diğer taraftan yaptıkları işten ibaret yaşayanlar var hayatlarını.
Boyle de adama sacmalatabilir bir sarkidir ayni zamanda.
neyi oynamak istediğini bilmen gerekir ve istediğin rolü kapamazsın kimi zaman hatta çoğu zaman ama illa bir rolün olucağını veya bir şey yapmasak hatta ölsek bile onun bizim rolümüz olucağını fark ettiren muhteşem şarkı.
"ve insan
-ne şu ne bu-
iyioyunundan
sorulmayacak mıdır."
ilhami Çiçek oyuncak bir yaşam alanı kurmuştur kendine. Tanrı'nın evine çocuk saflığıyla girebilmiştir isa'nın sözüne uyarak. Satranç dersleri'nden aldığım bu dizelerle girerim lunaparka. işte geldim ve iyi oyun çıkarmalıyım. Ne şu ne bu, iyioyunumla çıkmalıyım ilahi huzura...
