oflayıp pufladığımız, ayağımızı sertçe yere vurarak 'aç değilim ' dediğimiz annedir.
bu yemek işi genelde oyunun en heyecanlı yerine denk gelir. terk etmek zordur.
* gukla hadi yemeğeeee
- aç diilimmmmm
* hadi dedim
- of ya, of ya.
söylene söylene eve gidilir. genelde arkadaşlarada şöyle bir şey denir ' bekleyin lan beni '
o değil yazarken çocukluğum aklıma geldi lan, zaman ne çabuk akıyor, işin acı tarafı; o arkadaşlar orda beklemiyor...
Birimizin annesi böyle bağırınca hepimiz oyunu keser arkadaşı beklerdik. Bir yandan da ya annesi tekrar çıkmasına izin vermezse diye düşünürdük. yemeğe çağrılmış arkadaşın koşarak geldiğini görmek ve heyecanla ayağa kalkmak ise paha biçilemezdi.
