-abanmak yok.
+maç yapıyoruz şurada ne demek abanmak yok?
-topu alırım.
+offf tamam.
-kaleye de geçmem.
+sırayla geçcez.
-ben geçmicem yok.
+öyle şey olur mu ya.
-topu alırım giderim bak.
+tamam be tamam.
istop ve saklambaçta, uydurduğu kurallarla sınır tanımayan çocuktur.
yenildikçe veya sürekli ebe oldukça topun atış şeklinden koşmamıza kadar her şeye karışırdı bu şerefsiz.
baktı millet kurallara uyuyor, illa bi uyuzluk yapacak ya "sıkıldım ben yeaa." diyerek oyunu da bozardı.
vardı böyle bi arkadaşım,onun çocukluğuna verirdim bende.sonra çirkeflikte sınır tanımaz bir de mızıkçılık yapardı tuttum elini bileğini çıkarmışım.çocukluk işte.
hepimizin çocukluğunda yaşadığımız olaydır. hele taso olayında
başta sadece kurallar benden olayı vardı.
sonra
(bkz: kurallar benden)
(bkz: yazmaca çizmeceler benden).
edit: hee birde takımını alıp mahalle mahalle gezerlerdi taso için. sonra bu ne lan derlerdi, ee bizim mahallede kural bu oğlumm diye bi cevap alınırdı.
