sürekli takılınan mekanda gözünüze kestirmişsinizdir birini. böyle alımdı, karizmatik, yakışıklı vs.. kafaya da koymuşsunuzdur, mutlaka tanışmalıyım diye.
ne yapıp edip facebooktan ortak arkadaşlardan eklersiniz listenize, ordan msn'e derken muhabbete koyulursunuz.
siz konuşursunuz ama ondan garip tepkiler alırsınız (hımm, öle mi) gibi. klavye kullanmaya üşeniyor herhalde dersiniz ve arayı soğutmadan bir buluşma ayarlarsınız.
buluşma günü gelir ve tiril tiril titreyerek gidersiniz buluşmaya, oysa ki her gün görüşülen çocuktur. ama bu özeldir, baş başadır.
üstünde kocaman abercrombie yazan tişörtüyle belirir semalarda. damalı eşşek gibi belli etmiştir kendini özentican. (bkz: noluyoruz lan)
neyse bu da görmezden gelinir. küçük detaylara takılmamak lazımdır çünkü.. gelir ve yanınıza oturur ne selam ne tokalaşma hiç bişey olmadan. (bkz: yuhh öküz) işte burda buz gibi kesilirsiniz birden içinizdeki herşey kaybolmuştur ama bozuntuya vermezsiniz çünkü buluşmayı ayarlayan sizsinizdir. en az yarım saat oturup hemen vınlamak gerekir nezaket icabı.
ne muhabbet açar ne sorulara düzgün cevap verir. o yakışıklı içleri titreten erkeğin aslında bi odun olduğunu anlarsınız. siz de susarsınız artık. o arada düşünceler geçer kafanızdan. (bkz: oysa benim ne hayallerim vardı) ile başlayan. mutlu mesut olcaktık, yuvarlanıp gidicektik sözde. nerdee..
ayrılıktan sonraki cümledir. Başlarda güzeldir herşey,göz göze bakışmalar,öpüşüp,koklaşmalar,sevişmeler. Her başlayan gibi bu da biter birgün,o gözünden sakındığınız erik tanesine söylediğiniz son cümle de bu olur.Oysa benim ne hayallerim vardı,karşı tarafta copy-paste ile aynısını söyler,anlarsınız ki geçmişiniz de güzel bir anı vardır artık.
