ülkenin kaderinde söz sahibi olmak istemeyen insandır. hiçbir partiyi beğenmez ve boş oy vermeye gidip zaman kaybetmek de istemez.
not: oy veren insanım. tabiki ak parti.
ülke seçmeninin ortalama %15 civarını oluşturan insandır, insanlardır.
bu insanlar istedikleri partiyi iktidar yapar, istediğini muhalefet yapar ve patates partisini bile meclise sokabilir...
ne diye oy verelim şimdi? ben oy vermeyen insanın garipsendiği noktayı, anlaşılmadı yeri anlayamam. antik yunan' a dönelim bir, archos var bir de an; günümüzde anarşi ya da yöneticisiz.
ilk önce bakarım bir kendime, yönetilmeye ihtiyacım var mı diye. görürüm ki yok, sonra bakarım biri beni temsil etsin istiyor muyum diye. anlarım ki istemem, ne diye oy atayım şimdi?
başıma çoban seçmeye mi? kendi hukukumu başkasında bulmaya mı? sikindirik ideolojilerin peşine takılıp istemezük cephesine katılmak için mi? yoksa çoğunluk güçlüdür deyip devrin adamı olmak için mi?
yirmibirinci yüzyılda görüyorum ki oy atmak maharet sayılıyor. ben de diyorum ki oy atmak kendinden olmak, kendini hiçe saymak biraz; biraz da kendi düşünceni uygulayamamak.
oy vermeyen insan, insanlık tarihinde oylama için girişilecek en doğru işe girişmiş insandır. tüm devletler de sizin olsun, tüm bayraklarda. hiç kimse ve hiç bir şey ırksızlığı değiştiremez, o hep orada durur ve bir gün elbet fark edilir; eşitlik, özgürlük, hak diyenler ortadan kaybolduğu vakit. bu dünyada peşinden gidilecek insan yoktur, peşine düşülebilecek fikirler vardır ancak.
----------- i. ö. 348; iyi dedin güzel dedin de yönetmek de ne platon diyorken, akheramosis
bir bildiği olan insandır. artık seçimlerde boş oylarda sayılmalıdır ki boş oyda bir oydur.hem belki şimdiki siyasi parti çalışanları düşünürler sebebini, tıpkı susmanın bazen en iyi cevap olduğu gibi.
emma goldman'ın "oy vermek bir şeyleri değiştirseydi, yasaklanırdı" sözünü idrak edip sindirmiş insanlardır.
sistemin, kendi aleyhinde olabilecek herhangi birşeyi teşvik etmeyeceği gerçeğini bilen insandır aynı zamanda. oysa oy vermenin vatandaşlık görevi olduğu, zihinlere bizzat sistemin kendisi tarafından kazınıyor. bu bile, oy vermekten soğumak için yeterli bir neden aslında.
bunun dışında, demokrasi adı altında dayatılan oligarşiye tavır koyabilmektir oy vermemek. çünkü sistem, "benim belirlediklerim arasından seçim yapabilirsin" dayatmasıyla dikilir karşınıza. "oysa senin dayattıklarının hiçbiri, benim seçmek istediklerim arasında yer almıyor" biçiminde fiyakalı bir karşı çıkıştan sonra, "senin dayattıkların arasında metazori tercih yapmak mecburiyetinde değilim" diyebilen karakterli insanlardır bu oy kullanmayan insanlar.
devlet ağzıyla konuşup, "marlboro ile camel arasında seçim yapmayı özgürlük sanan zavallıların" ağırlıkta olduğu bir toplumda, gayet normaldir oy kullanmayan insanların anlaşılamaması.
anarşisttir ve haklıdır. Ama yönetimden şikayet etmeye hakkı yoktur. Çünkü oy vermeyip düzeni değiştirmediği gibi anarşizmin topluma yerleşmesi için de bir uğraşı yoktur bu tembel kişilerin. Kendine anarşist ve pasiftir. Ruhunda aykırılık olan bir görüşü savunarak aksine davranır.
O zaman bu kişiler anarşistten ziyade apolitik olmuş olur. Tembelim demeye utandığı için de emma goldman'ın sözüne sığınarak "biz bir şey yapamayız zaten" arabeskliğinde konuşur. Sen bir şey yapabilirsin ama istersen.
Neyse ortamlarda anarşistim demeye devam edin, çok havalı görünürsünüz.
ne anarşisttir ne başka bir şey. o koca götünü bilgisayar başından kaldırmaya üşenen, yüksek ihtimal çalışmayan ve ailesinin yanında kalan bir asalaktır.
yönetimden en son şikayetçi olması gereken insandır.
ha sağlık durumu olsun, sosyal durumu olsun müsait olmayabilir, o ayrı, ama evinde yan gelip yatıyorsa, sikerim oyunu, benim oyumla bişey olmaz diyorsa, ben onu sikeyim..
