90 yıllarda türkiye'nin yaşadığı sendromdur. varolan partilerin hepsi de inandırıcılığını yitirdiği için yapılması gereksiz bir eyleme dönüşmüştü. tabii bunun bir de amerikan versiyonu vardır. genel bir devlet siyaseti olması sebebiyle, kimin başkan olduğu önemli olmadığı için olayın farkında olan amerikan halkının yarısı oy kullanmaz, kullananlara da biraz saftrik gözüyle bakılır.
yanlış düşüncedir. çünkü oy kullanmadığımız takdirde, sevmediklerimizi başa getirmiş olacağız. ha hiç mi sevdiğimiz yok? illa ki de kötünün iyisi diye düşündüklerimiz vardır elbet. oyumuzu onlardan yana kullanmalı, teror propagandası yapan ile yapmayanı aynı kefeye getirmemeliyiz.
