halusinojen sayesinde keşfetmiş bulunduğum ve daha önce nasıl olurda duymadım dediğim şarkılardan biridir. ama elbette bu şarkı hakkında benim açımdan şöylenmesi gereken tek şey bu değildir.
yer yüzündeki bütün insanların yapmaları gerektiğini düşündüğü bütün eylemleri buna yemek yemek, işe gitmek ve hatta şevişmekte dahil sadece bir gün için bir kenara bırakıp sadece gözlerini kapayarak bu şarkıyı dinlemeleri sağlansa ve herkes ruhunu, beynini vererek bunu dinlese ertesi gün dünya bir kaç gün önceki gibi devam eder miydi sorusunu sormamı sağlamıştır. cevap evet ise gerçekten öküz bir ırkız bence...
uzun versiyonunun sonundaki solosuyla ve "on the crest of fire" girişiyle tehlikeli şarkılar kategorisine giren bir virgin black şarkısı.
we fall in love with dust in our lids
and the pain of a severed soul
we lowered our heads and lifted our face
placed our bodies in celebration
on the lips of a mutilated man
i carry the bones of a deformed child
and my own polluted breath
i speak the old man's words in a persuasive eloquence
bless the dust that hides this unlamented head
yıllar sonra tekrar dinlediğimde aynı etkiyi yaratmış olan şarkıdır. yıllar dediysem 2-3 yıl lan öyle çok değil. hatırası vardır. şöyledir ki, mis.. yok lan anlatmicam merak etmeyin size ne ki benim hatıramdan. s*k gibi hatıra zaten. şarkı güzel dinleyin.
We fell in love, with dust in our lids
And the pain of a severed soul
We lowered our heads and lifted our face
Placed our bodies in celebration
On the lips of a mutilated man
I carry the bones of a deformed child
And my own polluted breath
I speak the old man's words
In a persuasive eloquence
Bless the dust that hides
This unlamented head
On the crest of fire, our wings are burning
How glorious the pain
And the ways of God, shriek out of tune
All is lost but hope
On the crest of fire
Our wings are burning
To the wind's anthem
All is lost but hope
