babamın evinde oturmaktan bir boy büyük, kendi evimde oturmaktan 3-5 boy küçük.
kiracı olmanın getirdiği belli başlı zorluklar vardır ki en önemlisi duvara çivi çakma meselesidir. ev senin değilse çiviyi çakarken yaklaşık 20 kez düşünmen gerekir. ev babanınsa çiviyi unut zaten. takıntılı adam. duvarda en ufak bir delik olmayacak. git resim çiz duvara boydan boya, ketçap mayonez sür, üstüne de hamburger eti yapıştır gık demez, bir delik açarsın vay efendim duvar bozulmuş. senelerdir çakamadım şu çivileri doyasıya anlayacağınız. en son matkap aldım, o derece koydum kafaya, delerün ulan ben bunları. delik delik yaparım her yeri, asmam da bir şey, hem delerim hem asmam.
iyisi mi bir kumbara alayım dedim. her delik için bir para atarım, 3 yıl sonunda evin badana parası çıkar. oldu bitti.
kiracı olmanın başka da bir zorluğu yoktur. duvarı delemezsin o var işte. delersin de çok delemezsin. gizli yerleri delersin mesela, kapının arkası filan. ben delerim ama. matkabım var benim.
benim odam, dediğin odada kiracı olarak oturduğundan ötürümüdür nedir oda bi gaip gelir insana... bir senedir odam var diye düşünürsün daha sonra bir yazarın açtığı başlıkla kafana dank etmez basit bir şeydir niye dank etsin? doğru lan, denilesi durumdan ibarettir, hüzünlü bir tebessüme sebeb olur.
