ben, sen, o, öteki, beriki, çoğumuz, hepimiz. Oturduğumuz yerden konuşmak kolay o yapılmalıydı bu yapılmalıydı vs demek ama hangimiz en basit kurallara uyuyoruz peki? söyleyin hanginiz trafik kurallarına tam olarak uyuyor. Daha biz emniyet kemeri bile takmıyoruz, sınavlar nasıl torpil bulurum diye düşünüyoruz haktan hukuktan vazgeçmişiz hepimiz ama bir olay oldu mu vik vik eleştiriyi en çok biz yapıyoruz. Konuşmak, yargılamak eleştirmek kolay ama hangimiz şapkamızı elimize alıp düşündük kendimizi sorguladık, kendimiz ne kadar doğru yaşıyoruz peki.. Elbette ben olaylar karşısında sesimiz çıkmasın sorgulamayalım protesto etmiyelim demiyorum ama herkes kendini haklı görüp konuşuyor sadece kişi kendini düzeltmedikten sonra herkes çuvaldızı kendine batırmadıktan sonra daha çok böyle vah çekeriz bizler..
ses çıkaran insandır. en azından oturduğu yerden ölenleri izleyip 200 yıl önce olan olaylarla şimdiki acınacak halimizi kıyaslayıp halkı kandırmaya çalışacak kadar düşen bir insan değildir. valla sinirden gülüyorum
buna da herkes aynı tepkiyi veriyor ancak ben yine farklı bir şekilde yaklaşıyorum bu kanıya.
şöyle düşünün, emekli bir amcanın hükümeti eleştirmesinin nesi yanlış ? yada bir trilyonerin, yada bir inşaat amelesinin, bir öğrencinin... nesi yanlış bir eleştiri yapmanın ?
bakın siz bir eleştiriyi yapmanın bile sınıfsal baskını anlatıyorsunuz.
milletvekili olmayan hükümeti eleştiremez, cahil bir baba okul müdürünü eleştiremez, bir galatasaray taraftarı takım otobüsünün önüne gidip milyonlar kazanan futbolcuyu eleştiremez.
siz kendinizi böyle bir ayrım yapmaya nasıl yakıştırıyorsunuz ve ne haddinize ?
eleştiride bulunurken temel ayrım kesinlikle şudur:
çözüm öneriniz nedir ?
içi boş eleştiriyi herkes yapar, fakat sizin eleştiriniz, beraberinde bir çözüm seçeneği de sunmalıdır.
fakat siz ne yapıyorsunuz ? eleştiriyi x konumda olmayanlar, y derecede okul bitirmeyenler yapamaz ayrımına gidiyorsunuz.
herkes herkesi ve herşeyi eleştirebilir. ama eleştirinin gücü ve değeri, eleştirilene getirdiği yeni bir çözüm kadardır.
he unutmadan, olumlu eleştiri diye birşey duydunuz mu ?
Her türlü olumsuzluğa göz yumup, üç maymunu oynayan insanlarla karşılaştırınca, nur nimettir.
En azından düşünüyordur, sorguluyordur ve rahatsız oluyordur. Bu da bişey!
din, siyaset, tv, ilişkiler, kadınlar, erkekler... olur olmaz, gerekli gereksiz her şeyi eleştiren, hayatı sadece olumsuz yanlarıyla algılayabilen, mutlu insanlara, dahası mutluluğun kendisine düşman insanlardır. negatiflikleriyle çevrelerindeki insanların enerjisini sömürürler. selam nasılsın cümlesinden sonra başlarlar ve sorduğunuza pişman ederler. bunun bir ölçüsü, usulü veya zamanı var mıdır? bilemem ama kişinin üzerine yapıştıysa fena hakkaten. işin kötüsü bir de aydın, entelektüel geçinirler. hayat bize güzel bir tek sanki, her sabah yüzyıllık uykumuzdan beyaz atlı prensimiz uyandırıyor çünkü bizi evet.
“Söylediklerinize dikkat edin; düşüncelere dönüşür…
Düşüncelerinize dikkat edin; duygularınıza dönüşür…
Duygularınıza dikkat edin; davranışlarınıza dönüşür…
Davranışlarınıza dikkat edin; alışkanlıklarınıza dönüşür…
Alışkanlıklarınıza dikkat edin; değerlerinize dönüşür…
Değerlerinize dikkat edin; karakterinize dönüşür…
Karakterinize dikkat edin; kaderinize dönüşür…”
eleştirsin tabi eleştirmek en tabii hakkı.biz eleştirmesin demiyoruz ama oturduğu yerden eleştirmesin bakın buraya dikkat ''oturduğu yerden''.
edit:oturduğu yer önemli tabi
