benzinli (kıvılcımla ateşlemeli) motorlarda kullanılan termodinamik çevrimdir. Bu çevrim, içten yanmalı motorlarda yakıtın kimyasal enerjisinin mekanik enerjiye dönüştürülmesini açıklar. 1876 yılında Nikolaus Otto tarafından geliştirilmiş ve günümüzde benzinli motorların temel çalışma prensibi olmuştur. dört zamanlı motorlarda dört aşamadan oluşur ve genellikle p-V (basınç-hacim) diyagramı ile gösterilir.
Verimli çalışır ancak yüksek sıkıştırma oranları için uygun değildir. Sabit hacimli ısı ekleme prensibine dayanır ve
Genellikle benzinli, LPG’li ve bazı CNG motorlarında kullanılır.
Buji ateşlemeli motorlar bu termodinamik çevrime göre çalışır . Bu çevrimde yakıt olarak benzin,lpg,doğalgaz kullanılabilir. Bu motorlarda silindir içine yakıt+hava karışımı alınır , daha sonra bu yakıt+hava karışımı sıkıştırılır. Bu karışımın istenen zamandan daha önce kendiliğinden tutuşmaması için sıkıştırma oranı genellikle 9-12 civarı olur. Sıkışırma oranı belli bir sınırdan ( tabi emişli dediğimiz bu sınır turbosuz ve kompresörsüz motorlarda 12 civarıdır.)yüksek olursa motorda vuruntu oluşur, daha yüksek sıkıştırma oranlarında ise motor çalışmaz. Aşırı dolgu beslemeli olarak adlandırabilceğimiz turboşarjlı ,süperşarjlı veya her ikisi birden olan motorlarda( örnek olarak tsi) sıkıştırma oranı daha düşük olarak motor tasarlanır.
