çocukken dershaneye giderken, ikindi saatlerinde dershanenin bulunduğu sokakta telefon kulübesinde birini görmüştüm.
yüzü erkek gibiydi, fakat kıl tüy yoktu. gözler boyalı, dudaklar rujlu, saçlar yapılı, tırnaklar uzun ve ojeli. üstünde değişik bir kıyafet vardı.
evet bir traversti fakat o gün orada neden beklediğine anlam veremedim.
5 dakkada 50-100 papel alan ve sırf kolay para diye bunu sürdüren orospular onlar. Sıcak yuva istiyorsa bıraksın o işleri, girsin normal bi işe. Orda, normal bi insanla tanışsın evlensin.
her gördüğümde üzüldüğüm insanlardır. gecenin bu saatinde uyumak varken saatlerce ayakta bekleyip, daha önce hiç görmedikleri ve bundan sonra da görmeyecekleri kişilerle, hastalık kapma tehlikesiyle para kazanmaya çalışıyorlar. can ve mal güvenliği olmadan, kesilip bir yere atıldığı vakit devletin bile ilgilenmeyeceği malumken çok üzücü. kimi travesti, kimi hayat kadını ama bir şey değişmiyor.
hayat zor ve acımasız. o insan istemez mi sıcak bir yuva, sevdiği insana sarılıp uyumak belki çocuklarıyla ilgilenmek, güzel bir evde yaşamak. peki ya bu işi kaç yaşına kadar yapabilir? maksimum 45-50. ondan sonra ne olacak? acaba ailesiyle arabada mutlu mutlu seyahat eden insanları görüp imrenmiyorlar mıdır? toplumun kendilerine bir böcek gibi baktıklarının farkında olmak nasıldır?
