Otogarda oturuyorum tabi 15000 yıl önce bir araçtan iki kişi indi bana doğru geliyor yakalamak ister falan gibi otogardayım garnizon terk almışım bana kimlik sordular siz kimsiniz dedim sivil polislermiş kimlik dediler bende de asteğmen kimliğim hemen ilk elimi attığım yerdeydi tamam dedim bir saniye direk asteğmen kimliğimi gösterdim askersiniz yani dediler evet dedim rütbeyi görüncede teşekkürler sonra gülüyorlar en son biri araca binerken sürücü tarafı bir kahkaha attı en aşağı sen de 300m bence 500metre mesafeden kahakahasını duymuştum hayatımdaki klasik film sahnelerinden biridir.
hicbir isiniz yokken gittiginizde, mola vermis ve 15 dk. sonra tekrar hareket edecek otobuslerinin yaninda sigara icen insanlarin uzerlerindeki yol yorgunlugunu daha dikkatli gorursunuz.
bir insan isi yokken neden otogara gider?
(evle otogar arasi 1 dakikaysa, yani otogar manzarali evde oturuyorsa gecenin 2sinde 3unde sigara almaya gider. evet bizim ev otogara komsu.)
yıllarca sadece tek bir amaç için bilinen bir ilin belkide çok bilinmeyen bir ilçesine sıkça gittim istanbuldan kalkıp.
feribotta, otobüste, servislerde, yollarda sayısız insan tanıdım, sohbet ettim.
derdimi tasamı alıpta kimseye tek bir kelime söylemedim.
türlü türlü durumlar söyledim hep.
değişen bir şey olmadı otogarların sıkıntısı dışında.
otogarlar işte insanların bir yerden başka bir yere gitmek için kullandıkları toplu ulaşım ağıdır.
üzücü, üzüntü.
Şu an bulunup otobüsün gelmesini beklediğim oldukça kalabalık yerdir. Öğrencilerle dolmuş taşmış durumdadır.
Önemli not: oh be okul bu sene de bitti nihayet.
Ayrılıklardır Otogarlar, buluşmalardır otogarlar. özlemdir, hasrettir. Geride gözü yaşlı yâr bırakmaktır, bir de ulaşmaya çalışmaktır otogar.
hüzündür otogar. bir şeyleri terk etmektir, sora geri dönmek çabasıdır.
