bu insanlar asansor dügmesine basar 10 saniye sonra sayet asansör gelmez ise defalarca basmaya devam eder basar basar basar durduramaz kendini. yakın akrabadırlar.
ter kokusundan, cep telefonuyla hebele-hübele muhabbet edenlerin gürültüsünden, ayağına basanlardan, fortçulardan, otobüse binmeden önce mantı yemişlerden, arkaya doğru ilerleyelim yaygarasından bir an önce kurtulmak isteyen bireyin son derece normal bir davranışıdır. bir de başka işi yokmuş gibi; koca otobüsün içindeki küçücük düğmeyi, kim ne kadar süreyle pandikliyo karmaşasındaki insanoğluna ne demeli?
bunların inene kadar düğmeden parmağını çekmeyen türleri vardır. sıkıntıdandır altında başka birşey aramamak lazım.
adamın tüm sosyal hayatı ev ve iş arasındaki otobüs yolculukları olunca farklı birşey olarak bir onu yapabiliyor.
kapı açılmazsa utanıp ''kaptan orta kapı'' diye bağıramayacağını düşünen, bu korkudan dolayı stop düğmesine tekrar tekrar basan insanlardır. kapı ne kadar arkadaysa düğmeye basma sayıları o kadar artar.
bu kişiler olası bir kapı açılmama durumuyla tek başlarına mücadele etmek istemediklerinden, kendileriyle aynı durakta inecek başkalarının da olmasını isterler.
Son durağa geldiklerinde bile alışkanlıktan dolayı en azından bir kere stop düğmesine basarlar.
