hayranlık uyandıran erkektir. bu pozisyona defalarca düşmüş birisi olarak sırrımı sadece sözlük yazarlarıyla paylaşmak istemekteyim. şöyle ki olay güç işi değil taktik işidir. camın tutacağına dik değil de yatay bir kuvvet uygulanmalıdır. uyguladığınız kuvvetin camla yaptığı açının cosinüsü çarpılacağından bu açı "0" sıfıra yakın tutulmalıdır. zira cos(0)=1 olduğundan kuvvetiniz açı "0" sıfıra yaklaştıkça daha etkin iş görecektir.
Bunun bide zor açılan camı açamayan versiyonu vardır. bu kişiler otobüsün derinliklerine dogru giderler hatta bazılarının ilk durakta otobusten indikleride bilinen rivayetler arasında yer alır. Renkleri genellikle kırmızıdan mora dönüktür.
pozitif ayrımcılığın bayanlara getirdiği süper bir ayrıcalıktır. otobüste camlar her zaman zorlarsan açılır. ama zor açılan camı açan kadın yoktur adam vardır. oturcak yer vardır, cam da açılmıştır. inerken de önce bayanlara yol verilir. bu tür adamlar sayesinde otobüs yolculukları first class uçak seferlerine döner. yine de feminist kadınlar rahatsızlardır. bir cam için tüm güçleriyle iki kollarıyla ayakları yerden kesilircesine asılmayı tercih ederler.
eylemi gerçekleştirdikten sonra; 'ohoo bu hiç bir şey, ben otobüsü bile kaldırırım' gibi kıl bir ifadeyle etrafı süzen kişi, bu kişiler ''duracak'' düğmesine basma gönüllüleridir, kim inecekse onun için düğmeye basar..
sözkonusu olan cam; büyük camın üstünde bulunan yana doğru sürgülü ve üzerinde mandal mantığıyla kilitlenen, çok küçük bir tutma payına sahip ittirme şeysi olan camdır..
o camın açılmaması halinde, ineceği durağa kadar " neyim ben kimim? hayat nedir, neleri yapmalı nelere bulaşmamalı evrende" gibi felsefi düşüncelere dalışını zevkle izleyeceğim gönüllü halk kobayı
hele de başka bir erkeğin deneyerek açamadığı camı açmışsa varya tamamen rüştünü ispatlamış olur. diğer erkeğe düşense hemen inecek düğmesine basarak ilk durakta terki diyar eylemektir.
