genelde gözlerini kapatıp, kulaklıkları çakma olan ipod, discman vb. nin sesini sonuna kadar açan, kuvvetle muhtemel genç insandır. çaktırmadan kulaklıklardan birisi çıkarılıp ali sami enstantanesi yaşatılmalıdır.
konuşma sesi, bebek ağlama sesi, minibüs ise "müsait bi yerde inebilir miyim" sesleri yada telefonla hayvan gibi ses çıkararak konuşan insanların seslerini duymamak için yaptığım eylem. tabi bu ses açma olayı alışkanlık yaptığı için sessiz ortamda bile sesi fullediğim oluyor.
öğrencidir garibim etmeyin, eylemeyin, hatta ellemeyin... sınavdan gelip sınava giden mazlum bir üniversitelidir.
tüm gün içine atıldığı stresi kaldırmak için; yolculuklar esnasında bari, müzik ile rahatlamak isteyen insandır.
çoğunlukla ses anlaşılmadığından ve anlamlandırılamadığından hakkında olmayacak ön yargılar gelişir:
-kesin metalcidir bu *mk!
+hap ta atıyodur bu pezemek(!)
-kedi de kesiyorlardı geçen, gözlerimle gördüm. *
+abi dürtelim falan, azıcık adam olsun ibine.
-hadi, hueaa...
konuyla alakalı yakın zamanda yazabileceğim bir anım da var:
yanımda oturan beyfendının sabah sabah otobuste horlayarak uyumasına,kucuk bır bebegın anne kucagında rahat durmayıp cangır cangır aglamasına,arkamda oturan genc takımının garip anlasılmaz derecede argo konuşmasına karşın yaptıgım sıradısı eylem yanı ben...
haklıyım, hakkımdır. bir daha olsa bir daha dinlerim ki. insanlar neyin nerede konuşulacağını bilmiyor. Sessiz sakin bir şekilde Stairway To Heaven'ı dinlerken yanıbaşımdaki hanımlar kocalarının olumsuz yönlerinden bahsetmeye başlayınca hakkım değil midir son seste Forget To Remember dinlemem. Çokta yerinde bir dinlemedir bence, evet.
