yaşlılara yer vermek eylemini gerçekleştirmeyen yurdum gencini ahlak zabıtası edasında uyaran insanlardır.
iki yıl öncesiydi sanırım.. lab yorgunu bir bünyeyle kadıköy'den maltepe'ye gitmem gerekiyor.. yaklaşık 5 saat ayakta durduktan sonra bi de otobüste ayakta gitmeyeyim diye bi otobüsün gitmesine izin verdim. zafer benim, kesin oturarak gideceğim.. her neyse, bi otobüs geldi.. bindim, yarı uyukluyor modda gidiyorum.. zannediyorum göztepe köprüsü civarında bi teyze bindi.. teyze bana baktı ve yüzünde malum bi bakışla yanıma geldi, hedefe ilerler gibi.. başımda dikilmeye başladı.. ben başımı cama dayıyor vaziyette uyukluyorum ama, bi yandan etrafta cıkcıklamalar başladı.. umursamıyorum, bacaklarım müthiş ağrıyor çünkü..
derken otobüste kıyamet koptu..
tepemdeki teyze "bu gençlerde de hiç saygı kalmadı" isimli malum tirada başladı ama, yanımda oturan beyaz saçlı nur yüzlü (ya da ben öyle hatırlıyor olabilirim) amca söze başladı..
"gençler okula gidiyor, bizim yaşlı hanımlarımız da bütün gün günlerde gezip akşam yorgun gençlerden yer talep ediyorlar.. kızcağın rengi solmuş hala kalk diyorsunuz.. otur kızım sen yerinde.." dedi.. sonra ayağa kalktı.. "buyrun hanımefendi, siz benim yerime oturabilirsiniz.." dedi.. teyze de alı al moru mor, "yok, gerek yok,birazdan ineceğim zaten.." diye bir cevap verebildi ancak..
her otobüste olması lazım bi tane öyle amcanın şahsi fikrime göre.. en azından yorgun olduğumuz durumlarda bizi kalkmaktan kurtarabilirler..
hava yağmurludur ve kalabalık otobüste gençler ayakta duran dedeye yer vermezler. ıslak zeminde bastonu kayan dede ve gençler arasında şöyle bi diyalog geçer:
gençler: dede bastonun ucuna lastik tak da kaymasın.
dede: o lastiği yıllar önce baban taksaydı sen burda olmazdın ve orda da ben oturuyor olurdum.
gençler: hönnkk?
ben otobüste yaşlı gördüğü zaman yer verenlerdenim, itiraf etmek gerekirse bunu yaşlıya duyduğum saygı için değil etraftan, yaşlılardan tepki gelmesin diye yapıyorum, yer vermediğim yaşlı gözleriyle beni yiyerek psikolojik baskı yapmasın diye yer veriyorum.
sıkış sıkış otobüse hangi amaçla binersin, nereden nereye gidersin diye her zaman sormak istemişimdir.
ev vermeye gelince vermezler.
domuz gibi direnirler.
otobüste aciz olurlar.
ya ayaklarından yeni ameliyat olmuşlardır,
ya bellerinden.
yaşlı kartını gösterir biner.
senin bileti bastığın yere laf eder.
aralarındaki muhabbet de şu:
bugün şu kulübe gittim yarın şuna
ya da
ayşenımların günü vardı.
durduk yerde çirkefleşenlere değil sessiz duranları çağırıp yer verin gerekiyorsa
ya da dediler mi gençlerde saygı kalmadı
kime çektik acaba deyip üste çıkın
otobüs ölüm sessizliğine bürünsün.
Gel beni boğ derler resmen bol bol ya sabır çektirirler insana. Sen akşama kadar gez toz bir yumurta için yaşlı kartını kullanarak oradan oraya git bide gel yer iste. Hak reva böyle yaşlılara yer vermemek.
ayakta kalmamak için otobüs atlamayı göze aldığım günlerden bir gün, 2 durak önce inmeme sebep olan yaşlı insanlardır. sabahın köründen akşamın karanlığına değin o haber senin bu haber benim koşturmuşsun tabanların efsane şişmiş ama tabanı gören yok yüzüne bakan dinç görür!! ben koltuğa para veriyorum senin gibi e be teyzeciğim amcacığım. bu kadar zorunuza gidiyorsa öğrencinin oturması azıcık düşünün netti bu yavrucak ...
