o kadar çok insan varki doğal olarak bazen bencilliğini ön planda tutman gerekiyor ayrımcı bi insan değilim fakat bu konuda ayrım yapuyorum istediğimi ver verip istemediğime vermiyorum..
haklı gençliktir. yer vereceği ihtiyar ihtiyar gibi olursa yer elbet verir. şimdi dedikodudan gelmiş kokona kocakarıya ben neden yer vereyim. birde kemalist olma ihtimali var ki verdiğim yere yanarım. ne demiş kusurlu. olursa müslüman bir annemiz müslüman gibi keyinmiş elbette başımızın tacıdır.
gençliğin sırtında kamyon ağırlığında çanta varsa normal bir durum günden gelen bayanlar, kahveden gelen adamlar için. sırtında kamyon ağırlığında çanta yoksa, belki bir rahatsızlığı vardır veya herhangi bir ihtimal... tabii bir de o gencin yer verilmesi gereken kişiyi, gerçekten yer verilmesi gereken kişi olarak görüp görmemesiyle ilgili olan bir durumdur. belki de yozlaşmıştır, haklısınız, evet.
çokta sikimde diye düsünen gencliktir. yürüyemeyecek vaziyette olan, ayakta zar zor durdugunu düsündügüm kisiler haricinde kimseye yer vermem. he arka sıralarda oturuyorsam zaten kimseye yer vermem ki benim oturdugum yere gelinceye kadar kimse yer vermemişse kusura bakma. zaten daha kimse benden yer istemedi tipimden mi cekindiler bilmiyorum ama. *
Sormaya tenezzül edildiği takdirde çok geçerli olan mazeretini dinleyebileceğiniz, yaşı genç ruhu çoktan bedenini terk etmiş kimselerdir. iibf'den bindiğinizde tüm otobüs boşken tıp durağında adeta izdiham yaşanması da uludağ öğrencileri için çok ayrı bir panik sebebidir.
bayanlara herzaman yer veririm ablalarıma veyahut yaşıtlarıma hatta benden yaşça küçükse liseliyse bile veririm bacımızdır ayakta mı kalsın ama bir hatıram var beni dumur etmiştir:
8. Sınıftaydım servistekilerin aptalca konuşmalarını dinlememek için otobüsle gidip gelirdim birgün yine okula giderkene o saatte bile otobüs tıklım tıklım herkes genç ama bir kişi bile bir ablaya yer vermiyor ulan oruspu çocukları utanmıyor musunuz neyse ben kalktım gittim ablanın omzuna dokunup abla gel otur derken ikimizde bir baktık orta yaşta bir adam götünü attı oraya oturdu ben aaaa dedim kız boşver dedi sonra allahın işi bütün millet seferber oldu yer verme savaşı çıktı.
karşısında hamile, bebekli, engelli, ayakta duramayacak denli yaşlı vb. biri yokken, yer vermesinin bir "görev" değil bir "fedakarlık" (anlamadıysanız; "lütuf") olduğunun farkında olan gençliktir. bu fedakarlığı yapar veya yapmaz. sadece ve sadece karşısındaki insanın kendisinden yaşça büyük olması (isterse 40 yaş olsun) ona yer vermek zorunda olduğunu göstermez.
özetle; hayvanlaşmamış olmaları önkabulüyle, kendilerini destekliyorum.
bir gün tramvayda gidiyorum, eh işte biraz dolu gibi, ayaktayız ama sıkış tepiş de değil, biraz daha rahat gibi. tam iki kapının ortasındaki kısımdayım. önümdeki ikili oturakta da iki çocuk var. yaşları 12-13 falan ancak var. bir amca bindi. amca dedim diye öyle gözünüzde iki büklüm, gariban gibi ezilmiş, beli bükülmüş bir "amca" figürü gelmesin. sadece yaşı var. var da olsun olsun 60-65 falan. gayet dinç! kamburu falan yok. dimdik yürüyor. doğrudan bu oturaklara yöneldi. 3 sıra oturak var, çocuklar tam önümde, amca sağımdaki kapıdan geldi. ilk sırada oturan bir adam kalktı yer vermeye koyuldu. beyfendinin tepkisi "çocuklar var! çocuklar var! çocuklar var!" o sırada adam tamam olsun otur tarzı bir şeyler söylüyor. ama bu itin soyu, öyle bir emin ki çocukların oturdukları yerin kendisine ait olduğundan, tekrar tekrar aynı şeyi söylüyor. ama nasıl bir emin, nasıl bir kararlı ses tonu! neyse adam bu kır saçlarına sıçtığımın ibnesini oturttu ısrarla. bu sefer rahat durmadı pezevenk. çocukların omuzlarına pıtpıtlayarak "niye yer vermiyosunuz bakıyım büyüklere?!" dedi. o anda ağzımı açıp iki çift laf etmek istedim de çekindim mi ne oldum bilmem. çocuklar hiiiiçç de siklerine takmadılar. telefonda oyun oynuyorlardı, bi yüzüne bakıp, aynen devam ettiler. ohh olsun sana dedim!
evet benim gözüme gayet dinç gözüken adamın da rahatsızlıkları olabilir. oturması gerekebilir. yahut hiçbirine gerek yok, sırf canı oturmak istiyor bile olabilir. bu durumda, kimse sana yer vermiyorsa, yapabileceğin tek şey, birinden insan gibi ricada bulunmaktır. verirlerse verirler, vermezlerse vermezler. bitti. (ki bizim götverene yer de verildiği halde, illa ki o çocuklar kalkacak, kendisi oturacak. haksız mıyım sövmekte? haksızsın diyen mesaj atsın haksızlığımı bileyim ne olur)
evet, evine veya kahvede oturduğun masaya birisi gelince, misafir konumunda bulunmasından dolayı (büyük olsun olmasın) ayağa kalkılır, yer verilir. vermeyen içten içe ayıplanır. ama ne otobüs benim evim, ne de otobüse binen insanlar benim misafirim. zor durumda olduğunu fark ettiğim bir insana yerimi vermek insanlığımın gereği. ama sadece benim değil, zor durumda olmayıp da oturan ihtiyarın bile boynunun borcu! genciz diye tüm insanlık ve nezaket kuralları bizi sikecek diye de bir kaide yok. yani ben o adama bakıyorum, oturması gerektiğine kanaat getirmiyorum, adam da benden ricada bulunmuyor, e benim de gönlümden kopmuyor. neden yer vermem gereksin? hiç de gerekmez. insan gibi "oğlum bi yer versen de otursam" desin (sormayı falan geçtim, laf sokmasın, talebini belirtsin yeter) o zaman istemeye istemeye bile olsa, sırf yüzüm yumuşak olduğundan kalkar yerimi veririm, o başka. ha istedi diye yer vermek mecburiyetim de yok. kaç kişi oturuyor o otobüste, tek beni mi buldun? binbir türlü bahanem var. oturtmayacam seni mk palavracı yaşlısı! dedem siksin seni! it! sinirlendirdi beni!
hamile veya çok yaşlı değilse benim de içinde olduğum gençliktir. teyzem altın gününden dönerken dinlensin diye sabah 8den akşam 6 ya kadar çalışan biri olarak suratına bakmam.
öyle bilip bilmeden eleştirilmemesi gereken gençliktir.
zira iki gün önce otobüs tıklım tıklım vaziyette yaşlı bir kadının ayakta kalmasına dayanamayarak, oturan bir gence 'kalkar mısın teyze otursun dedim'. genç, kalktı yanıma geldi bu sırada sol kolunu tutarak, 'kolum ameliyatlı benim' dedi.otobüs çok kalabalık olduğu için gelen giden çocuğun koluna çarpmaya başladı. çocuğun acı çektiğini gördükçe ben yerin dibine girdim tabi.
bi kere daha yan koltuğa çocuğunu oturtan bir kadına çıkışmıştım, o da karnının ameliyatlı olduğunu söylemişti de yine mahçup olan ben olmuştum.
o değil de şimdi düşündüm da kekliyolar mı lan acaba.
bir sebebi vardır ! ya hu geçenlerde birine yer vereceğidim , dingilin biri geldi oturdu. dedim adama " abi kalkar mısınız amcaya bıraktım orayı " diye, amca da demez mi " yok yavrum sağol burda iniyorum ben, teşekkür ederim" .. etme amca etme, bana teşekkür etmeye meylediyormuşsun, etme! işin ilginç, yani burayı ilgilendiren kısmı da oturan adam bi daha kalkmadı verdiğim yerden. iyi mi? değil azına tükürem değil, hiç hoş değil. ama olsun be ; ihtiyaç sahibi birini buluruz elbet bir gün. yer vermeye devam...
yer vermek zorunda olmayan gençliktir. Bide bu yaşlı kadınlar başında durur ve sanki vermek zorundaymış gibi pis pis bakınıp üfleyip püfler. Kimsede demiyor 'sana yerini vermek zorunda değil ne diye leşlere bakan akbaba gibi çocuğun başında duruyorsun bre ihtiyar!' şimdi abi isteyen zaten kalkar verir sen ne diye çirkefleşiyorsun ki yani dimi ama...
Yer verme gibi bir zorunluluğu olmayan gençliktir.
Nedense sürekli eşitlikten bahseden bayanlar otobüs koltuklarının kendilerine ait olduğunu savunuyor. ''Biri nasılsa yer verir'' diyerek otobüse binen orta yaşları hiç katmıyorum bile.
dahil oldugum gruptur. 40 yas civari teyzeler surekli dik dik bakar ama asla yer vermem. zorla yer verdirtmeye calisan sazanlardan da ayrica nefret ederim. cok yasli olani gorunce veriyoruz o kadar insanlik var elbet.
otobuste gercekten yorgun,hasta ya da hamıle ıse genc olsa bıle yer verılır fakat benden cok makyaj yapmıs,ıs saatınde keyfı gezmeye cıkmıs otobuse ılk duraktan bınmek zahmetınde bulunmayan ,otobuste herkesın kendılerını yer vermesını bekleyen yaslı bayanlar sıze yer asla vermem.
Hemen on yargili davranip vicdansiz terbiyesiz falan demek oldukca yanlistir.cunku;belki ogrencidir butun gun ders calismistir sinavlara girmistir kosturmustur... Bu durumlari da gozardi etmemek lazim.
haklılık ve haksızlık durumu değişkenlik gösterebilecek gençliktir. söz konusu kişi orta yaşlıysa genç haklıdır. eğer öfleyip pöfleyip sizi rahatsız etmeye kalkışırsa ağzına çarpın gitsin. (bkz: itinayla ağza çarpılır)
