hayatımda bir defa bir erkek bana yer verdi.
johnny deep e benzeyen bir adamdı.
resmen yuzunun guzelligi kalbine yansımıs.
nasıl unutayım, olsem unutamam.
kalp.
Yer verilen kişi hiç de yaşlandığını hissediyormus, üzülüyormus vaaay be diyormus gibi gelmiyor bana. Otobüsün öteki ucundan yüzünde güller açarak hobbidi hobbidi koşuyor valla boşalan koltuğa.
yer verilen kişi olmak kadar kötü değildir. düşünsenize 60 yaşına geliyorsunuz otobüse biniyorsunuz biri kalkıp yer veriyor. insan böyle zamanlarda gerçekten yaşlandığını hissediyor.
Genelde görmemiş numarası ya da telefonla oynuyormuş numarası yaparım. Ama bazıları gelip dürtüyor, evladım ayaklarım sızlıyor kusura bakma bilmem ne bir şeyler söylüyorlar. Bende " aaa tabi teyzecim geç otur tabi asıl sen benim kusura bakma göremedim seni" diye de şovumu yaparım.
toplu taşıma araçlarında yaşlılara, hamilelere, çocuklu insanlara yer vermeyenlerin ağzına yüzüne vurasım geliyor.
bir insan etrafına, topluma bu kadar mı duyarsız olur ya?!
kendi anneannenizi düşünsenize o sıcakta o yaşta ayakta gitmeye çalışıyor.
ayrıca o koltuk senin değil kardeşim, para ödeyip otobüse binince koltuğun sahibi olmuyorsun.
yer vermek bizim inisiyatifimizdr bir şey değil biz yer vermek zorundayız.
bir yaptırımı yok diye bunu nasıl kenara atarız.
vicdanımız?
ben metrobüs kullandığımdan hiç yer verme gereksinimi duymadım. sabahın köründe okul için çıkıp metrobüse binmişim ve yer bulmuşum yer verir miyim? asıl soru şu, o saatte o metrobüste o yaşlının işi ne amk? sikimde olmuyor.
Verilmediğinde kişinin suç işlemiş gibi sıfata konulduğu olgudur. Yaş olmuş 28, elbet yer verdiğim zamanlar oluyor nitekim. Ama benim anlamadığım durum şu; otobüs dolu ve oturanların çoğu 15-16 yaşına bile gelmemiş. Kimsede birşey demiyor, yer vermiyor. Ki yaşlı kişinin benim gözümün içine bakması da cabası. tamam veririz yer sorun değil. Artık eskiye göre daha çok seçiyorum yer verirken. Örnek olarak; Otobüsün yaş ortalaması, hamile veya çocuklu insanlar vs. gibi. **
Herkes aynı parayı basıyor. Ve biz gençlerde bazen çok yorgun olabiliyoruz biraz edep yahu. Yorgun olmasa kalkar yer veririz zaten. Zorlamak yüzsüzlükten başka bir şey değildir.
ya genelde yer vermemek için arka taraflara oturuyorum tabi bende bir bayan olduğum için çok kalkıp yer vermiyorum ama benden yaşlı biri gelirse mecburiyetten kalkıyorum çok iyi kalpli bir insanım.
önceden yaşlı biri otobüse girer girmez gençler ayağa kalkardı yer vermek için şimdi bakıyorum biri girince millet hemen kafasını kuma gömüyor beni görmesin diye valla yazık ya bu gençlik kimsede baki değil haberiniz olsun.
bugün yer verilme önceliği ilk olarak topuklu ayakkabı giyen kadınlar olduğuna kanaat getirdiğim nezaket kuralıdır. zira yorucu bir gün sonunda bir de o topuklu ayakkabılarla otobüse binmek çok zor oluyormuş.
Son derece kibar insanların yaşlılara, sakatlara ve bayanlara yer vermesidir nazik bi davranıştır sadece insanlar bunun karşılığında şunu duymak ister "Teşekkür ederim".
iyidir ihtiyacı olanlar için. insanlık namınadır, toplum dayatmaları için değil. de genel olarak siz yer verdikten sonra açıkta kaldığınızdan, bütün tutunma yerleri tutulduğundan, yolculuk süresince kapıya the mask başrolü stanley ipkins gibi yapışırsınız. her durakta açılan ve kapanan kapı, artık araç cam sileceği efekti yaşatır size.
almanya'da türkleri akla getirebilendir. şöyle ki geçen akıllı tv'deki bir videoda almanlara türkler deyince aklınıza ne geliyor diye sordular. döner kebap, bmw 3, pek güzel şeyler söylemesem gibi cevapların yanında bir de yaşlı alman kadına sordu. alman kadın özellikle türk gençlerini çok sevdiğini söyleyip her zaman otobüste türk gençlerinin kendisine yer verdiğini belirtmişti.
