dünyanın en uyuz insanlarıdır. teyzeciğim buyur otur dediğinde, yok canım der gibi ters bir bakış atarlar, bi hıh çeker kafasını ters tarafa çevirirler. sen ayağa kalkmış bulunursun, yerine amelenin biri oturur, bütün yol ayakta çile çekersin.
buradan bu teyzelere sesleniyorum. otur teyzecim. otur güzel teyzecim.
öz teyzem kadar sevdiğim teyzelerdir. zaten gönülsüz teklif ederim hep, yani ağzımın ucuyla, yarım ağızla, istemeye istemeye.
yer verip de oturmadıkları zaman kaybettiğim eşşeği yeniden bulmuş gibi sevinir, kendimi allah'ın sevgili kulu sayarım. inince de ilk gördüğüm dilenciye sadaka verir, bir sonraki koltuğu garantiye alırım.
yeri beğenmeyen teyzedir.
'ay orası çok arka'
'ay orası çok önde şöyle ortalarda bir yer olsun'
'ay ben o herifin yanına oturur muyum öyle'
'yok orda ne idüğü belirsiz bir çocuk oturuyor takmış kulağına da antenleri *' diye binbir bahane bulur.hele bir de yaş kompleksi varsa...
'ne teyzesi ayol ben ablan yaşındayım terbiyesize bak teyze diyor ver veriyor bide ben senden gencim hıh'
başıma öğrenci olduğum zamanlarda gelmiştir.
Harvard Üniversitesinde son derste beden eğitimi görmüştük.
öncesindede uygulamalı astronomik astroloji.
bünye yorgun anlayacağın.
çıkışta kembriç, boston merkez arası dolmuşlara bineceğiz.
hani şu mavi olan.
yanımda klara öyle bekleşiyoruz.
dolmuş, trafiği yara yara geldi durdu önümüzde.
" boston centrum, one, two come on, come on"
atladık oturacak tek bir yer var.
küçük emrah bakışları ile dedimki klaraya
" clara ı,m very very tired"
acıdı halime. ne de olsa insan kız.
oturdum efendim koltuğu.
inceden bir şiki şiki baba çalıyor.
alegro softwarenin, Groton Biosystemsle kesiştiği yerden aldık bir teyze.
teyze dediğime bakma çok yaşlı.
grand grand le grand mother misali.
tabi amerikalılar terbiyesiz evladı. yer verme kültürü yok.
biz öylemiyiz be. buram buram anadolu terbiyesi dolaşıyor bünyede.
hemen etrafı aşşağılarcasına bakarak zıpladım.
" aunt, please sit down"
bir an gözlerim yaşaracaktı teyze türkçe "sen türkmüsün evladım" diyince.
içimden atlayıp boynuna "evet teyzem, çilekeş teyzem, garip teyzem" diye ögürmek geçti.
lakin klara var. yakışırmı?
sadece evet dedim.
sonrasında teyzem golünüde attı.
" evladım siz okuyorsunuz. zaten yorgunsunuz. teşekkürler siz oturun"
sonra dolmuştaki tüm ecnebi amerikalılar güldü bana.
dikkat ettim ecnebi olmayanlar gülmüyordu.
birinci tür teyze, teyze olduğunu kabul etmeyendir, daha yaşlı amcalar teyzeler varken oturamam mantalitesindedir, saygı duyarsınız.
ikinci tür teyze, protesto amaçlı oturmaz, "şimdiye kadar niye yer vermedin", yol bitti artık yer verme artık mantalitesindedir, "şimdiki gençler" temalı cümeleler kurar inerken.
üçüncü tür teyze, ki en makul olan teyze türüdür, "evladım birazdan inecem, zahmet etme" diyerek kibarca reddedendir, sevecendir teyzem.
dördüncü tür teyze, oturan kocasının başında bekleyendir, kocasına azgın teke sendromuna sokmak isteyenleri püskürtme özelliğine sahiptir.
beşinci tür teyze, ki en nefret ettiğim türdür, verdiğiniz yere kızını, oğlunu vs. oturtandır, sinir sisteminizin amına koyar yaşına başına bakmadan.
