ayakta durmak istemeyen, genelde tek olan yolcuların yaptığı ve insanı vücut dilleri uzmanı yapan, insanların yüzüne duruşuna bakarak, "acaba ilk önce kim kalkar?" araştırması yaptıran durumdur.
daha gidecek birsürü yol varken kişi otobüste arkadaşıyla ayaktaysa,
sırtta içi kitap dolu bir çanta varsa,
oturduğu koltukta toparlanmak için kıpırdanan ilk kişi göze kestirilir,
kıyıdan kıyıdan koltuğa yanaşılır,
arkadaşla göz göze gelinip işaret verilir, üç deyince koltuğa hücum edilir.
götün götün arkaya doğru ilerleyip arada bi koltukları kolaçan etme durumu.
hadi bu neyse de ağzına kadar dolu arabaya binip gözüyle boş koltuk arayan adama ne demeli?
ayağa kalkma hazırlığında bulunan yolcunun koltuğunun önünde, inen yolcunun kapıya doğru yönlenmesine göre ayağa kalkış açısını hesaplayıp ona göre bir yerde dikilmek ve herhangi başka birisinin o koltuğu kapmasını engellemektir.
(bkz: tecrübe)
eğer akşam vakti iş çıkışı metrobüsten bakırköy durağında inecekseniz, bindiğiniz durakta yer kapmak için plan yaparken nasıl inerim acaba ben bu metrobüsten diye düşünüp ona göre plan'ı yapmanız ve uygulamanız gerekmektedir.
genelde boşa çıkan planlardır. şöyle ki; geçen gün kızılayda meşrutiyet caddesinde* otobüs beklenmektedir. sıradaki kişiler sayılır, otobüslerde kaç koltuk var kabaca hesaplanır, kesin oturulacaktır hesaba göre. gel gör ki otobüs gelir ve koltukların bir kısmı doludur. yaptığın onca hesap boşa gitmiştir. * daha sonra ki bir gün bu sefer bakanlıklar durağına gidilmiş bu seferde şoför buradan yolcu alamıyoruz demiş kös kös tekrar meşrutiyete gidilmiştir.
yerinde yayılmayan, önündeki demirden tutunupta her an kalkıyorum havası veren bir kurban seçilir.
kısa aralıklarla kontrol işlemi yapılıp mümkün olduğunca kişinin dibine girilir.
inmek için harekete geçen kişi kalktığı anda esnek bir hareketle bulunduğu yere kurulup,
yolculuğa mutlu mesut devam edilir.
20 koltuk var 21 kişiyiz 1 kişi boşta kim?
arka kapıda 4 kişi var hangisine bineyim?
gelir gelmez kapıya tutunsam cık çok riskli?
saat kaç oldu ?
şu kaçan benim otobüs değil mi lan? arda kafanı si...
öncelikle oturduğu yeri verebilecek erkekler kestirilir ve yanında ayakta durulur. hafif bezgin bir tavırla, etrafa masum masum bakılır. erkekle göz göze gelince de hafifçe gülümsenir. sonra koltuk sizindir. oturun, hayrını görün.
geçen sene bursadaki 93e otobüse binmeden önce bolca gerçekleştirdiğim olay. kapıya önce yaklaşmaya çalışmak, kapının önündekileri iki üç kol hamlesiyle gerilere iletelemeye çalışmak, zorla otobüse binmek, koştur koştur yer kapmak ve sonunda 45-50 dk.lık yolu oturarak gitmenin tadına varmak. *
bunun bir de metrobüs versiyonu vardır ki akıllara zarardır. öncelikle kapının nerde açılacağına dair plan yaparsınız. kapıyı tutturduktan sonra* insanları aç kurt gibi iterek* binersiniz. daha sonra önce boş bi cam kenarı var mı diye bakarsınız. yoksa kapıya en yakın yere oturmaya çalışırsınız*. eğer otuacak normal bir yer yoksa o en arkadaki şark köşesi diye de bilinen fakat bacakları bitiştirerek oturmak zorunda olduğunuz yere oturursunuz. o da mı olmadı; o zaman birinci kapıya yakın yerdeki bir buçuk kişilik yerin buçukluk kısmına yarınız boşta kalıcak şekilde oturursunuz. o da olmazsa etrafı koklayıp yemek bulamayan köpek misali metrobüsten bindiğiniz gibi inersiniz. ha inince de bekleyenlerin en önüne geçersiniz ki o da insana ayrı bi güven verir.
