ankara da lisedeyken dersaneden donerken arada basima gelen durumdu.. cantada, elde, kolda kitap oldugunu* yorgunluktan agzinin ayrildigini goren amcalar 'gel yavrum sen otur biz zaten butun gun oturuyoruz, siz yoruluyosunuz' seklinde soylemle yerlerini verirlerdi.. ben otutur muydum tabiki hayir ama dusunmeleri yeter..
