çok büyük bir karizmadır. başta yaşlı amcanın, teyzenin olmak üzere diğer yolcuların ve öndeki otobüsün içindeki yolcuların taktiri kazanılır. genç kızların ilgi odağı olunur. sağdan soldan -vay be ne çocuk ama fısıtıltıları gelir, omuza arkadan bir el atılır, orta yaşlı bir amca tarafından bravo evlat! denilir. bu yaşlı amcaya, teyzeye yer vermeyenler başlarını önleri eğip utanırlar falan. tarifi zor bir karizmadır. özgüven patlaması yaşatır.
yaşlılara yer vererek otobüste hoşlandığımız kızların dikkatini çekebilecek karizmadır. uyku taklidi yapanlara gelsin. uyku taklidi yapan gençler inşallah yaşlanınca otobüse binmek zorunda kalır ve inşallah ta yer bulamazlar.
antalya' da yaşayan yazarlar bilir. yazları sabah karga bokunu yemeden bazı yaşlılar denize gider. ben gece 00:00 a kadar çalışmış, gece 01:00 de anca yatmış, saat 6:30 da tekrar iş için kalkmışken; gözlerimin altında oluşan morluklar ve halkalarla beraber uykusuzluktan şişmiş gözlerimin verdiği karizmanın yanında o kırışmış suratına bi kilo boya sürmüş kokoş teyzeye yer vermenin karizması devede kulak kalır. Ama karizma için olmasa da hastaya, hamileye, özürlüye ve güzel kızlara yer verilmesi gerekir.
ayakların ağrımasıyla sonuçlanan karizmadır. bir anlık gazla oluştuğu gibi bakışlara hatta sözlü uyarıya maruz kalarakda elde edilebilir. en fazla yarım saat sürer. otobüsten inmek ile son bulur.
Ani bir frenle son bulacak olan karizmadır. O an bir çuval inciri berbat etmenin yarattığı hüzünle otobüsten inilir ve kalan yol yayan olarak devam edilir.
