hayatı otobüslerde, şehirler arası yollarda geçen insandır.
artık öyle bir hal almıştır ki, mutualist beslenen yaratıklar gibi firmayı sömürür. otobüse her binişinde koltuğa oturmadan önce muavinden su ister önce, oturur oturmaz bi' "hayırlı yolculuklar" suyunu içer.
sonra muavinin dağıttığı çayı/kahveyi, yanındaki topkeki alır, bir süre sonra yüzsüzleşeceği için ikinci topkeki de alır. klasik bahanesi de "kardeşime/oğluma vercem"dir.
yolculuk bitmeden bir de "afiyet bal şeker oldu" suyunu içerse tamamdır; günlük beslenmesini tamamlamıştır...
muavinlerin en nefret ettiği insan tipidir.
yine de bir süre sonra o kadar alışırlar ki birbirlerine, muavin daha "leb" demeden leblebisini getirir bu yolcu tipinin...
ülkemizde en kısa mesafeye giden, en üçüncü sınıf firmalarda dahi yaygın hale gelmiş uygulamadır... ülkemizde bu iş bir hayli abartılmıştır. turistlerin en şaşırdıkları durumlardan biridir. mercedes otobüs satsın diye ülkemizde diğer ulaşım araçları çok gelişememiştir. karayolu taşımacılığının yaygınlaşması ile rekabet koşulları firmaları bu noktaya taşımıştır. havayolunun ve demiryolunun yaygınlaşmaya başlaması ülkemiz açısından sevindiricidir.
