her gün başıma gelen hadise. bir selam verme gerilimi, bir tanımamazlıktan gelme, aynı anda selam vermek falan hepsi oluyo. Çok sinir bozucu bi durum oluşuyo bi anda, bir an önce otobüsten inip gitmek gerek ordan.
- aaa ruşen amcaların oğlu sedat değil mi o?
+ sahi ta kendisi sedaaatt?
* eyvaaah nerden çıktı şimdi bunlar
- duymadı herhalde sedaaaat gelsene çocum buraya
+ bak eşşek sıpasına sevgili yapmışda bizi unutmuş o zaman biz gideriz yanına
- oğlum sabahtan beri sana sesleniyorum az mı emzirdim seni ben annenin sütü kesilmişti
* aa bak burda kimler varmış aa nasılsın teslime teyze
+ bu saçları çalı gibi kız kim sevgilin mi?
= sedaat bir şey söyler misin?
* ama ya ayıp olmuyor mu şimdi teslime teyze
+ bırak hanım çocuklar öpüşsün sevişsin sanane
= ben bu durakta iniyorum sedat mümkünse bugün beni arama
* ama ama ben off ya manyak mısınız lan siz bela mısınız oğlum sokucam böyle işe bekle su bende geliyorum bekle
- ayy terbiyesis ne şımarık olmuş bu iki memeye sattı bizi
+ babasıda böyleydi kadının üzüntüden kesildi sütü zaten napsın kadın kocası terk edince iyi yetiştirememiş besbelli..*
aynı saatte otobüse binildiğinde çok muhtemel olan bir şey. eminönü'nden dönerken de tanıdığım bir abiye denk gelebiliyorum hatta bir ablayla 9. sınıftayken durakta tanışmıştım.
Ortaokuldan bir veliye ve oğluna rastlamıştım en son. ingilizce öğretmenime de rastlamıştım. Onun dışında her gün otobüse bindiğim için aynı kişilere denk gelebiliyorum.
