bugün öğlen yine bindim otobüse. akbili bastım ve arka taraflara geçip oturdum. otobüs seyir halindeyken şöför birden bana seslendi sen akbil basmadın diye suçladı beni. ben de nasıl olur ben akbil bastım dayı diye çıkıştım. sözlü tartışma yaşandı. adam hala basmadın diye üsteliyordu. ben de sinirlendim ve
"ulan 2 tl için sahtekarlık mı yapçaz amına koyayım al bi daha basayım için rahat etsin dayı" dedim ve önlere doğru gittim. elimde akbille delikanlı, onurlu ve gururlu genç nidalarıyla ön tarafa kadar geldim. genç kızlar hayranlıkla beni izliyor, yaşla teyzeler ve amcalar "helal olsun delikanlı çocukmuş" diye aralarında fısıldaşıyorlardı. tabi ben de gaza geldim ve herkes buraya baksın diye bağırdım. şahit olun bakın tekrar basıyorum dedim. otobüste ölüm sessizliği oluştu. akbilimi usulca uzattım ve bastım
birden "yetersiz bakiye" sesi gelmesin mi!!!
otobüsteki ölüm sessizliği yerini kahkahalara bıraktı. herkes bana bakıp gülüyor ve alay ediyordu. genç kızlar gülmekten kafalarını camlara vuruyordu hatta bi amca gülmekten kalp krizi geçirip öldü. otobüs şöförü direksiyonu bırakıp yereri yumruklamaya başladı. ben de seyir halindeki otobüsten imdat çekiciyle camı kırıp aşşağı atladım ve haliyle baya bi yaralandım.
otobüs tıklım tıklımken kendinizi sıkmanıza rağmen osurmanız gerektiği durumudur. benim değil bir arkadaşımın başına geldi son bir umut sessizce çıkar demiş, ama resmen otobüste yankı yaptığını söyledi. rezil olmanın ötesinde otobüste ki o boğuk havanın üzerine birde sesli osuran insanı, bizim insanımız ne yapar siz düşünün hala komada garibim.
inci sözlükte efsane olmuş hikayelerden biridir eğer ahibi yazar arkadaşımızsa bile sözlük formatına uymamıştır lakin bu başlık inci sözlükte halen bulunmaktadır ve efsanesi nesilden nesile anlatılmaktadır.
