muavin ikram yapmaya en önden başlar ve arka sıralarda oturan oturan yolcu, muavinin ikram yapmaya başladığını görür ve anında kafasını çevirir.
muavin teker teker koltukları geçer, muavin arka sıralara geldiğinde yolcu ikramdan haberi yokmuş gibi hareketler yapar. hayatında ilk defa ikram yapılıyormuşcasına cins cins davranır. karar vermekte güçlük çeker. eğer ikram edilecek içecekler arasında kola varsa aklı orada kalır ancak entelektüel görünmek için nescafe alır.
çok sık seyahat eden biri olarak çokça karşılaştığım hoş durum. bunun birde kulakta kulaklık takılı müzik dinlerken olan versiyonu vardır ve daha makuldür diye eklemek istiyorum. (bkz: sesli güldüm)
insanlar aslinda ne kadar da birbirine benziyormus dedirten cinsten tespit. o kasinti, o beklenti, o düsünce her anlayisi barindirir icinde. sanki gelen hostes amk. adam biyikli miyikli kisi haci ne kasiyorsun. ama yok, kibarlik bizde gani gani masallah.
Su bile isteyemiyorum öyle böyle degil. adama ayip olur. simdi iki kere istemeyeyim falan gibi cins cins düsünceler. bir ruh halleri falan.
şu an içinde bulunduğum otobüste bir allah'ın kulunun yapmadığı davranıştır. Bir şey istemeyenleri de sevelim, belki yolculuklarda sıvı tüketemiyorlardır.
bu esnada orta yaş üstü yolcuları bir heyecan sarar. sürekli kafalarını 20 derece yukarı ve koridor tarafına yatay çevirip muavini keserler ne zaman ikram gelecek diye.
otobüste feci şekilde çişi gelen yolcunun tuvalet bulması kadar sevindirici bir olaydır . ancak püf noktası, ve ona gerçek tadı veren asıl durum ;
alsammı bilmemki var benim kek büsküvü kola ama neyse alıyım ya , şeklinde aslında iihtiyacı olmayan nezaketen alan adam görüntüsünü vererek alma durumudur .
normal davranmak varken, anormal olarak yapılan davranıştır. zaten ikram gelecek sıra sana geldiğinde muavinin sormasına fırsat vermeden istediğini söylersin.
bir emmi, bir hacıanne veya hacı dayı olmadığınızı gösterir. çünkü onlar asla rol yapmaz. hışırtıları duyar duymaz kulakları dikip, vücudu koridora 45 derece açı yapıp dikelirler.
