saatlerce yürümek zorunda kaldığım bir günün ardından elim kolum dolu otobüste ön kapıya yakın boş bir yer bulup oturmuştum yaşca bana yakın ablanın biri gelip kalksana dedi aynen bu sekilde "kalksana" ne ayaksın bakışımdan sonra hamileyim dedi, ultrasonografik gözlerin anlayabileceği boyutta bir hamilelikti, ee arkada boş yer var dedim, yürüyemem oraya şimdi dedi, ablacım gezmeye gittiğin her halinden belli bana mi güvendin de yaptın bu çocuğu diyemeden içimden söylenip kalkmıştım.
Bazen aklımdan geçse de toplumsal kodlardan dolayı yapamadığımdır.
