insanlar deli olduğunuzu düşünmesin diye, cep telefonunuzda, ya da kitapta gördüğünüz bir şeye gülüyormuş gibi yaparsınız belki, belki gülmeye başlayıp öksürürmüş gibi devam edersiniz. Ama gün gelir ki, o kadar insanın arasında durup dururken, kızarıp,ıkınıp, basarsınız kahkahayı. sonra gidip günlüğe falan yazarsınız herhalde.
ironik bir işkence hali.
hangi otobüs olduğunu net hatırlamıyorum ama üsküdar a gitmekteydim sanki. kulağımda kulaklık cool bir şekilde akbili bastıktan sonra cüzdanımı cebime sokarken bir yandanda göz ucuyla otobüste boş yer var mı diye bakıyordum. derken ani bir kalkış ile sarsıldı bedenim..düşmemek için can havliyle elimi orta kapının oradaki demire attım fakat bir gariplik söz konusuydu. * meğer amcanın birinin burnuna yapışmışım *
utancımdan arka kapıya gittim hızlı adımlarla ama gülesim de geldi. elimle yüzümü kapatıyorum görüntü garip,arka kapıya yüzümü verip güleyim dedim yoldan geçenler bakmaya başladı bu ne yapıyor diye...kısacası allah düşmanımın başına vermesin zor iş hakikaten.
