Şu an yaptığım eylemdir. teknoloji ne hale geldi be.
denizli den pamukkale turizm in pamukyol tarifesiyle tekli koltuğumda bunun keyfini yaşıyorum.
az önce germencik i geçtik.
sağ ve sol tarafımda sayısız zeytin ağacı, yol kenarlarında ise bir adam boyunu henüz geçmiş olan genç çamlar var.
arada çıkan dağ köyleri ve tek tük evler.
bu insanlar nasıl yaşarlar oralarda...
al işte bir ev ve belki de birkaç kilometre boyunca başka ev yok...
aklıma hemen bakkaldan dönüşten sigarayı ya da gazeteyi unuttuğum anlar gelir.
100 metrelik yola üşenirim. peki bu adamlar ne yapıyor bu durumlarda acaba?
elbette bunun yanısıra büyükşehrin tüm pisliğinden, kesmekeşinden, hırlısından, hırsızından, serserisinden uzak hem de çok uzak huzur içinde organik bir yaşam var. oksijen bolluğu içinde yanakların kıpkırmızı olur hemen... her yer ağaç çünkü...temiz hava...
herşeye rağmen bir tecrübe etmek isterdim açıkçası...
o sessizliği hayal etmek bile zor.
otobüste entry girince aklıma bunlar geliyor işte...
selatin tünellerinden çıktık bu arada ve izmir ime bir saat falan kaldı...
