Sabah 6 da kalkıp okuluna giden, kimizaman ulaşım imkanlarının kısıtlı ve maliyetli olması sebebiyle öğle yemeğini dışarıdaki tozlanmış raflardan aldığı yanık bir simitle geçiştirmeye çalışan, derslerinin bitiminde ilk soluğu babasının zar zor gönderdiği dersanesinde alan ve akşam olup eve dönmek vakti geldiğinde belki de ayakta duramayacak olan gence anlayışlı bir yaşlı tarafından yer verilmesiyle yerine gelen ihtiyaçtır.
Tamam kabulüz geleneklerimiz gereği hep gençler yer veriyor fakat yaşlılar bir kez de onları yanına çağırıp "evladım paran var mı? Karnın aç mı? Bak iyi gözükmüyorsun kendine dikkat et" dedi mi? Hep saygı, saygı, saygı... Fakat sevgi bunun neresinde?
Ben demiyorum ki hep yaşlılar yer vermeli.. fakat ortada saygı varsa, sevgi bunun neresinde? Bir teşekkür dahi etmeyen, bazen de "ben yaşlı mıyım?" diyenlerden bahsetmiyorum bile...
özellikle ankarada yaşlılık kartıyla beleş bir şekilde ekmek almaya keçiören civarlarından ulusa giden amcalarımızı görünce daha da bir hak verdiğim önerme.işin varsa gidersin fakat ulusta halk ekmek 10kuruş daha ucuz diye bir saat gidiş bir saat geliş yol yapılmaz ki.
