insanlıktan çıkılıp ayılıpa doğru atılacak ilk adımdır. çocuk ağlıyorsa ağlasındır, senin o çok normalmiş gibi algıladığın seyahat mevzuunu çocuk daha kafasına oturtamamıştır, midesi bulanmıştır, açtır ya da aşırı yedirilmiştir, bambaşka bir şey olarak algılayabilir otobüsü ve durumdan inanılmaz rahatsız olabilir.
arabaya bir hayvan aldığınızda gözlemleyin nasıl şaşırır... çocuk da öyledir anlam veremez bir süre. otobüste uyuyan çocuk güzeldir ama.
zırlayan çocuğun annesindne beklediğim davranıştır ama anne bunu belki benden daha çok yapmak istese de yapamaz zira bu sefer kötü sadist bir anne olarak tepki de görebilir diğeryolculardan.. zor bir durum herkes için bir tek o zırlayan velet için her şey tıkırında görünüyor. o velete iki çift lafım var eğer büyüyünce burada okursa diye : ulan gerizekalı nedensiz yere ya da ne bileyim sırf ilgi çekmek için zırlayıp duruyorsun ulan biz de çocuk olduk hiç de zırlamadık milletin içinde uslu uslu oturduk bir tek sen misin canı sıkılan otobüste..
neyse ya velet işte zırlar zırlar susar..
20 yıla yakındır otobüsle uzun yolculuklar yapan biri olarak, en büyük hayalimdir. çocuğa bir tane çaktıktan sonra annesiyle beraberden otobüsten atmak da hayalimin kaymak kısmıdır ayrıca.
eğer uzun yolculuk yapıyorsanız ve arkanızda oturuyorsa, ağlamanın yanında dizlerini koltuğunuza dayayıp dayayıp çekiyorsa, yetmeyip ayakkabılarını çıkartıp ayaklarını cam ile sizin koltuğunuzun arasına sokup ayaklarının kokusunu koklamak durumunda bırakıyorsa, değil ağzına anasının bile amına koyulması gereken çocuktur.
ha yoksa çocukları çok severim. ama aile terbiyesi de önemlidir bir yerde. anne/baba toplu taşıma araçlarında ya da ortak kullanım alanlarında nasıl davranılması gerektiğini çocuğuna aşılamalıdır. "yok o daha çocuk, büyüyecek öğrenecek" ayaklarını geçin bir kere. ağaç yaş iken eğilir.
Akılsız anne babayı da hesaba katmak gerekir.
Cocuğunun derdini anlamaya çalışıp onu dinleyip, ikna edip, oyalayamayacak kadar geri zekalı ebeveyne sahip olan cocuk ağlamasın da ne yapsın?
