sadece yan koltuğu boş olduğu için beraber oturulan, 10-15 dakika sessizlikte geçtikten sonra 'okuyor musun?' ya da 'nerelisin genç adam?' tarzı bir soruyla, hayatınızın akışını değiştirecek, çok derin muhabbetlerin açılışını yapan, hayat yorgunu amcadır.
'nerede okuyorsun?' sorusuyla başlattığı bu muhabbeti, 'ben öyle ortamlarda çok bulundum bik bik..' tadında devam ettirir bu amca. hayat hakkındaki derin bilgilerini sizinle paylaşmaktan çekinmez. bir anda, yıllarını eğitim hayatına vererek profesör ünvanı alan hocanızdan daha bilgili olabileceğini ima eder ve 'bak sana bir şey söyliyim mi' tarzında bir cümleyle konuşmasının can alıcı noktasına ulaşır. kendinize nur inmiş gibi, rüyanızda ak sakallı dede görmüş gibi hissedersiniz. amca anlattıkça anlatır, siz de 'hmm haklısınız'dan daha yaratıcı bir cevap bulamazsınız ve sadece sorulan sorulara cevap verirsiniz. ardından gözünüz bir anda amcanın elindekilere takılır; bim poşeti. amca muratbey kaşar peynirini ve yoğurdunu almış evine dönüyordur aslında. kendinizin, nobel barış ödülü gecesinde değil de, sıradan bir otobüs yolculuğunda anladığınız an 'iyi akşamlar amca' der, düğmeye basar ve inersiniz.
