çocukluk zamanlarımda kalan, dün gece yaptığım uzun otobüs yolculuğunda ise birden aklıma gelen dönemdir. "keşke" dedim lan! "keşke o dönemde olsaydım şimdi..."
durakta beklenen otobüsün dumandan içi gözükmezdi ve gariptir, bu durum o zamanlar kimseye garip gelmezdi... şimdi ise kapalı mekanlarda bile içilmesi abes geliyor insana. amcalar, dayılar o zamanlarda çoluk çocuk rahatsız olur diye düşünmezlerdi hiç. malum yol da uzun olunca sigarasız çekilmezdi ya neyse...
90'lı yılların yolları da duman altıydı yani. o hali de güzeldi...
şartların insanı pasif içiciliğe makhum bıraktığı zamanlardı içmeyenler için ikinci sınıf muamele görme vardı bu yüzden çoğu insan sigara içmeye o dönemlerde özendi.
1995 veya 96 yılı idi net hatırlıyamıyorum izmir'den ankara'ya geliyorum, bornovayı çıktık sayılır, tam ege üniversitesi kampusü önünde çıkarttım kısa cameli çaktım zippoyu yaktım bi tane çektim derin bir nefes duman ciğerlere tam üfleyecem, tüm gözler bana döndü "lan dedim noluyo" muavin koşarak geldi "abi şehirler arası otobüslerde sigara içmek yasaklandı" dedi çektiğim o bir fırt dumanı serbest bırakasım gelmedi. bi daha şehirler arası yolculuklarımda ayık kafa ile otobüse binmedim trene bindim.
ya ya bu da böyle bir anımdır.gerçi sigarayı bıraktım ama anı işte napcan.
