Bebekli bir aile, bebeğin uyanıkken mütemadiyen ağlaması, ayakkabısını çıkartan, gaz çıkartanlar, sanki otobüste aç bırakacaklarmış gibi yanında yumurta, börek gibi şeyler getirenler, telefonunun sesini kapatmayanlar, gece yolculuklarında yorgun şoförün, kaba muavin, pis kokusuyla insanı bayıltmaya çalışan insanlar.
ilk bakışta tipinden hazzetmediğiniz birisinin, elinde biletle koltuk numaralarına baka baka size doğru gelmesi ve o sırada yanınızdaki boş koltuğa oturma ihtimalinin sizde yarattığı gerilim.
-gelme o karıyın aq gelme... Gelme lan... Otur oraya bi yere... Vay aq hala geliyo...hass... Ohhh oturmadı...
yolculuk boyunca kah dedikodu yapabileceğin, kah rahatça uyuyabileceğin ebatlarda olan, kah ona buna sataşıp kavga edebileceğin, kah kah kah gülebileceğin bir yol arkadaşı yeterlidir.
bir de; hangi firma hatırlayamadığım ama elazığ- diyarbakır arabasında ramazan günü bu ne terbiyesizlik kapa şu filmi bre zındık diye muavini paylayan teyze. ( film: çiçek abbas. malum sahne: şener şen ile kadın oyuncunun minibüsteki sözde sevişme sahnesi.- izleyen bilir, izlemeyen bi izlesin- )
