otobüse binmeyenimiz yoktur diye düşünüyorum, otobüse binilmez mi diye de içimden geçiriyorum bir yandan.
belki yeni nesillerin ilk ulaşım araçları otomobiller ve uçaklar olacaktır ama bu güzel zevkten marum kalacaklardır.
otobüste gitmek çok ayrı bir zevk ve ayrı bir güzellik. hani yüksekten bakıyorsunuz ya yoldaki diğer araçlara , o pek bir hoş geliyor . bazen de yan şeritteki otobüs ile bilinmez bir iletişime giriyorsunuz.
otobüs yolculuklarının unutulmaz anlarından biri boş yollarda yanınıza dönüp dağ ve orman manzaralarını izlemektir. tabi ki bunu yapmanız için pencere kenarından bilet ayarlamanız gerekiyor. yoksa koridor bir hayli sıkıcı kalır.
koridor tarafından dem vurmuşken ne kadar sıkıcı diye düşünüyorum. bunu yazarken de o sıkılma mimikleri yüzümde yer buluyor.
yediden yetmişe herkesin zevki ve hayal ettiği, olmasını istediği yer büyük bir ihtimalle otobüsün cennet kısmı yani pencere tarafıdır. "dış dünyaya açılan pencere" kavramı otobüste burada yer bulur. ve türkiye'min cennet bir vatan olduğu düşüncesini burada bir kez daha yaşarsınız.
çayımdan bir yudum.. hüüpppp!
heh devam..
o naçizane ikramlar size çilingir sofrasını aratmaz ama genede hoş gelir. bir çubuk kraker yanında bir sıcak çay. hele birde soğuk mevsimlerde yolculuk yapıyorsanız içinizi ısıtacak bir şeydir sıcacık samimi bir çay. i̇çinizi ısıtacak bir şeydir ama tek olan o değildir. birde yan taraftaki yolcu ile kafanız uyuşmuş ise onunla sıcak bir sohbete girmişseniz o yolculuk size tabiri caizse baldan tatlı gelecektir.
hatta bazen öyle tesadüfler olur ki, yanda oturan yolcu ile aynı mahallede bile çıkabilirsiniz.
hayat bu uzaktan bakınca uzak, yakına gelince yakın..
