otobüsün iki durumu için de bu durusu ayrı ayrı incelemek gerekmektedir. dolu ve doş.
dolu otobüs için:
otobüs tıklım tıklım doludur, insanlar içeride birbirlerinin üzerinde twister oyununu oynar misali türlü akrobatik şekillerde yolculuk etmektedirler. inecek olan ve bahsi geçen yolcu da sağ bacağı yanındaki adamın bacağının arkasında, sol bacağının görebildiği kısmı ilerideki demire tutunmuş şekilde, kollarından biri yukarıdaki demiri tutarken, diğeri solundaki bayana değip de rezalet çıkmasın diye ensesinde bir şekilde yolculuk yaparken, ineceği durağa gelinir ve düğmeye basılır. otobüs durur ve kapı açılır, şahıs kapıdan inebilmek için yine labirent gibi bir boşluktan bir sıvı misali boşluğun şeklini alarak geçmelidir ve öyle de yapar, bir anda otobüsün dışına çıkan, kalabalıktan sıyrılan insan sudan çıkmış balık görüntüsündedir. son çıkış anındaki vücut şekli ile yaklaşık saniyenin onda biri kadar bir süre kalır, fakat durumunun farkındadır. hiç birşey olmamış gibi, podyumda yürüyormuş ve arkasını dönerek poz veriyormuş edasıyla toparlanır, vakurluğuna ve karizmatik duruşuna el değmemiş, kendini etrafındakilere kanıtlamış, ben her türlü zorluktan başım dik çıkarım mesajını vererek, aynı zamanda ufka bakar ilerler.
boş otobüs için:
otobüs bomboştur, bahsi geçen şahıs oturmaktadır ve yerini iyice benimsemiş bir şekilde yayılmıştır da zaten. durağa yaklaşılınca kalkar ve düğmeye basar, otobüsün durmasına yakın vücudu ineceği şekli almıştır zaten, otobüste kalanlara inişim mühteşem oldu tarzı bir imaj yansıtarak kah yavas kah atletik bir şekilde, mümkünse hiç bir yere tutunmadan, tutunmak gerekiyorsa tek elle yan demiri sert bir şekilde kavrayarak iner. aynı zamanda çift taraflı düşünmektedir, indiği durakta onu izleyen bir sürü göze de karizmasını, vakurluğunu, büyüklüğünü ve gücünü göstermelidir, göğüs önde gözler ufukta ve büyük adımlar atarak uzaklaşır.
inilen otobüs iett ise içerisi tıklım tıklım doludur, içeride nefes almak neredeyse imkansızdır.kahramanımız neredeyse karbondioksit zehirlenmesine maruz kalmıştır,beyin fonksiyonları tam olarak çalışmamaktadır.ineceği yeri hafızasında kalan birkaç tabeladan zar zor tanımıştır.kalabalığın içinden sıyrılır düğmeye basar.kapı açılır.adam dışarı fırlatılıyor mu yoksa kendi isteğiyle mi indi belli değildir ama ayakları yere bastığında her şey değişir.ayaklar arasında bir karış mesafe bırakılır,kollar vücuda değmeyecek şekilde ayrıktır ve yumruklar sıkılıdır,baş dik tutulur.bu ben kendi isteğimle indim demenin vücut diline aktarılmış halidir.sarsılmalar bittikten sonra vücut şekli hiç bozulmadan sadece boyun hareketleriyle sağa sola bakılır ve gidilecek yönün ters tarafında ki ayak önce kaldırılarak hedefe emin adımlarla yürünür.
inilen otobüs konforlu bir şehirler arası otobüs ise rahat bir koltukta yatıyorsunuzdur,
klimalardan dolayı mayışmışsınızdır. host gelir ve sizi ineceğiniz yere geldiğiniz konusunda uyarır. güç bela yerinizden doğrulursunuz, kapıya yaklaşırsınız.yolunuz boştur sizi engelleyen kimse yoktur. merdvenlerden ağır ağır inersiniz. otobüsten ilk inildiğinde soka uğrarsınız çünkü yazın otobüsün içi serin kışın sıcaktır.bu afallama host size bavulunuzu uzatana kadar devam eder. çanta alındıktan sonra hipnotize edilmişcesine uykunuzu devam ettirmek için yarı açık gözlerle yatağınıza doğru ilerlersiniz.
halk otobüsüyse mevzu bahis olan, ineceğiniz durağa gelmeden 5 km önce düğmeye basmanız icabeder. zira ipnetorlar yolcu kapmak için vatan caddesini bile 150 km/s hızla geçip, makaslara girmektedir.
eğer halk otobüsünden inmişseniz ve kapasitesinin neredeyse yüzde yüz üstüne çıkmış bir otobüsse, son durağa gelindiğinde şoförün dalga geçer gibi; "geçmiş olsun" demesiyle, otobüste geçirdiğiniz dakikaların film şeridi gibi gözünüzün önünden geçmesi, akabinde keşke zamanında vücut geliştirme olayına girseydim yakarışları içinde adam dövmeye hadi o da olmadı saçını başını yolmaya haddinden fazla elverişli, kısacası dayak atma, ki dayak yeme olasılığı çok yüksek olsa da ilk tokadı atma zevkinin kimseye kaptırılmaması gerektiğine inanan muhafazakar bir duruştur.
