tam olarak; otobüste yanlışlıkla eski sevgilinin yanına oturmak olan garip bir tesadüftür..
bazen öyle olur ki minibüs, otobüs her neyse hergün gidip geldiğimiz araçlardaki yanına oturduğumuz kişinin yüzüne bile bakmayız.. lakin günün birinde o hiç yüzüne bakmadığınız koltuk arkadaşınız, eski sevgilinizde çıkabilir.. eski sevgili her ne kadar eski olsa da sevgili olmuştur bir kere. yanına otururken hiç konuşmadan, bazen yanindan gecip giderken, bir zamanlar o kisinin surekli yaninizda bulundugunu, bir birinizi gorduğunuzde heyecanlandiginizi vs. hatirlarsiniz. ayrilmanin sekline, iliskinin seyrine gore degisik tepkiler yasanabilir ama her zaman yürek civarinda bir sizlama duyarsiniz. . ne kadar tas kalpli olsaniz da. acaba bir merhaba desem mi , ya da ondan mı beklesem diye göz ucuyla parmaklara bakılır ki yüzük filan varmı acaba diye. o an görür ki insan parlayan bir alyans durur emanet gibi eski sevgilinin parmaklarında. akıldan geçer yılmaz erdoğanın dizeleri '' parmağına yüzük değil, en çok benim elim yakışırdı sevgili '' diyerek..
