goruklede kaldigim donem suresince sehirden eve gelirken deneyimledigim husus. iki elinizi yukarıdaki demirlere tutturulmus plastiklere gecirirsiniz, sapkanizi biraz daha asagi cekersiniz, sonra basinizi onunuze eger ve tingir mingir ilerleyen otobusun icerisinde hayaller alemine dalarsiniz. vucut bu uyku halinden kolayca siyrilabileceginden arka taraflarda metrekareye dusen yolcu sayisinin nispeten daha az oldugu bir yerde uyuklamak daha mantiklidir.
--spoiler--
koruklu otobuslerde arka tarafta uyuklamadan once savrulma payini hesaplamakta buyuk fayda vardir. (bkz: merkezkac kuvveti)
--spoiler--
final haftalarında sıklıkla rastlanılan bir durumdur. mütemadiyen sürünme pozisyonunda bulunan öğrenci milleti, gittikçe ağırlaşan göz kapaklarına, yolun uzunluğuna, günün zorluğuna ve haftanın stresine dayanamaz. uyuyuverir...
cok korktugum insanlardir bunlar. hafizanallah bigun uzerime duscekler diye icim icimi yiyor.. gidip uyandirasim geliyor her seferinde. bazen kontrolu kaybedeceklerini hissettigim olursa .. yuksek sesle oksuruyorum ki ayilsinlar. bazen de baska seyler yapiorum ama burdan anlatamicam.*
sahsen ben yetkililerden bu insanlar icin toplu tasim araclarinda imkan saglanmasini istiyorum. onlara da bize de yazik.. dimi ama? ***
özellikle üniversite öğrencisi, halden anlayan arkadaşların arasında iken daha rahat gerçekleştirdiğim, iki elimle de tutunacak sağlam bir yer bulup, camdan vuran güneşin etkisiyle de daha fazla direnemediğim durumdur. gerçekleştirdikten sonra kendimi acayip hisseder, etrafa bakınır ve şükürler olsun ki mutlaka bir tane daha ben gibi bulur rahatlarım ve ne hikmetse bu birkaç dakikalık kaçamak uyku dalışları bünyeye çok iyi gelmektedir.
