bazi insanlar vardir; otobuste oturuslariyla dikkat cekerler. veya benim dikkatimi cekti, cekiyor kimi. hemcinsim olmasi itibariyle belki de anlama kolayligi oldugu icin bu manidar oturusu sadece erkeklerde gozlemleyebildim. ancak hepsinde de degil ilginc olani. sadece, 14-16-26 yas arasi yeni yetme bir kesimde, altini ciziyorum sadece bir kesimde, sadece bir tur grupta kontrollu deney ve gozlemler sayesinde vakif olabildim. bu enfes oturus stilinin tarifi soyledir; bacaklarin arasi bir bucuk kilometre kadar acilir, bacagin koridora tekabul eden teki kesinlikle ama kesinlikle koridorda ayakta duran insanlari rahatsiz edecek sekilde disarida tutulur, her an "kalktim kalkacam, oturmak istemedim ama iste hani mecburiyetten iki dakkaligina gotumu koltuga koymus bulundum, aslinda ben bu koltuga muhtac degilim; aslinda ben bu otobuse muhtac degilim, bu koltuga... kim bindirdi lan beni bu sefil toplu tasima aracina" temali igreti bir oturus seklidir bu. neyse devam ediyoruz, eller kesinlikle vucuda bitisik degildir, mumkun olan en yuksek mevkide konuslandirilir; bu pozisyonda camdan disariya ve otobusun icinde muhtelif yerlere seri bakislar atilir ve kafa daima yukarida tutulur. tavana bakiyor gibi.
simdi gelelim meselenin psiko-sosyo-kulturo-ebenik analizine; simdi lan durzu madem o kadar artissin biraz paraya kiy, siktir git ve bi taksi tut veya serefinle tabana kuvvet yuru. ne o oyle tavirlar, haller; maymunluklar insanlarin icinde? seni ayagimin altina bir alirim mutevazi olursun, altan yukari dogru baka baka.
haaaaa, diyeceksin ki; ne yani otobuse bindik diye fakir mi olduk, fakir gibi mi hissetmeliyiz agabey? onu diyen mi var lan. benim derdim artislerle, icinde bulundugu toplulugu icine sindirememislerle. mucadelem devam edecek. ta ki, bu arz uzerinde tek bir artis kalmayana dek. delikanli adama amenna ancak artislige gecis yok. bunu bilesiniz. gozum uzerinizde.
edit: eveeet tam da tahmin ettigim gibi: bu sapkin grup sozlukte de orgutlenmis. ama neyleseniz bos gencler. ben bir deli blade, ismarlama artislere tahammulum yok artik; ya adam gibi ya da cek git... dtatatatatatttatt tat. tas duvarlaaaaaarr gara orttuuu...
otobuse bindim ama fakir değilim üstelik arabamızda var ama tamirde olduğu için mecburen bindim yoksa binmem diye yüksek sesle de duyurma ihtiyacı olan insanlarda vardır.
ben ne korno toklar gördüm iki büklüm ben ne cebi boşlar gördüm ayağı koridorlarda diyerek olmadığına dair ipçları verdiğim insan türü. yok kardeşim. otobüs dediğin araca binince insanın kimyası değişir. hiç yapmayacağın şeyleri yapabilirsin. (bkz: ford)
otobüsü babanın malı gibi hayal et, numara mumara bakmadan geç istediğim yere otur. muavinin ikram ettiği kolanyayı kesinlikle alma, hatta teşekkür ederim istemem demek yerine, hafiften başınla reddedip pencereden dışarıyı izlemeye başla, klima kapalı ise açtır, açık ise kapattır. müzik yayını var ise sesini kıstır. oturduğun yerin yolcusu gelirse inatla yeninden kalkmayı kabul etme.
sonuç; belki yolda indirilirsin ama zengin olduğunu herkes anlar, e amaç bu değil mi zaten?
