Gözümün içine bakıyorlarsa ya da ayakta duramayacak haldrlerse yer veriyorum yoksa vermiyorum. Otobüste yer vermemek için genelde en arka köşede oturuyorum. Genelde de kaldırılmıyorum. Yaşlılar da o köşede oturmak istemiyorlar genelde.
iddia ediyorum istanbul da 2 numaralı (üsküdar-bostancı) otobüsün en az %70 i yaşlı ile dolu. yolun sonunda huzurevi veya diyaliz merkezi filan mı var anlamış değilim.
yer kapmak için maymun gibi daldan dala tutunurlar gerekene zaten veriyoruz da tutunmayı ve ayakta durmayı öğrenin amcalarım dayılarım teyzelerim gözünüzü seveyim parkur değil otobüs ya.
"Ya ben ters gidemiyorum" deyip yer beğenmeyeni de vardır. koltuk buldun ne kıllısını arıyon otur işte. sabahın 7sinde ne işin var sokakta git yat uyu.
metroda oturursun gelir başına dikilirler ya deli oluyor insan. ah zamane gençler ne olmuş bunlara böyle büyüklerine saygı kalmamış. sen kalkarsın o oturur ama ne yapalım 2 saatlik yolu ayakta geçireceğiz artık. bir gün değil her gün yeter artık. ama uyku modu çok mantıklı ama arka taraflarda oturmak lazım.
Sabahın erken saatlerinde otobüsleri işgal eden ve işe giden insanlara otobüste dahi huzur vermeyen afacan dedeler ve haylaz ninelerdir. keskin bakışlarıyla sizleri süzerler ve eğer yer vermezseniz " cık cık cık " nidaları ile sizi otobüsteki insanların kınama odağı haline getirebilirler.
otobüse ilk bindikleri anda Şahin gözleriyle etrafı tararlar. yer vermesi muhtemel olan gençlerin yanına kalabalığı delerek gelip o bitmek bilmeyen tacizlerine başlarlar.
ilk önce sonu olmayan rahatsız edici bakışlara maruz kalırsınız. Eğer yer vermezseniz haliniz yaman. çeşitli sözlerle ezerler sizi ( gençler de yorulmuş herhalde, ah ahh biz genç olcazda ayakta yaşlı insan kalacak).
daha sonra baskıları %90 ihtimalle olumlu sonuç verecek ve yerinizi onlara vereceksiniz.
