bir de, bu camı vidayla yerine sabitlemiş hain şoförler vardır ki tek amaçları günün kahramanı olmaya hazırlanan bu erkeği göt etmektir. dikiz aynasından göz ucuyla bakıp yaşanan fiyaskonun şerefine bir uzun marlboro yakar ipneler.
+gardaş biri osurdu galiba
-hı?
+şu camı aç gardaş biri osurdu.
-tamam abi hemen.
+vay .mına goyin ya ne yemiş bu adama gardaş. eşşek etimi yemiş.
-bilmiyorum abi ama yumurta olabilir.
+hı?
-ben osurdum.
+vayy!! .mına godum aç la şu camı!
-açılmıyor abi.
+imdat! help! appeler au secours! anrufen! la yardım! açılmıyor godum camı!
*müsaade edermisin çocuğum?
+deyze sen yetmiş yaşında gadınsın bunu nasıl açacan.
*la çekil la.
-teyze elinize sağlık.
*oğlum sende bundan sonra yumurtayı sahanda yap. daha az koku yapar.**
-hı?
otobüsün kahramanıdır. ineceği yere kadar kahraman muamelesi görür. hatta bir rivayete göre kimsenin ama kimsenin açamadığı bir camı açan erkeğe huriler gönderilir, ağzına üzüm sallandırıp etrafında dans ederlermiş.
fekat, camı bir erkeğin açamaması, akabinde aynı pencereyi bir kadının açması durumunda erkek kişi cehennem azaplarına uğratılır, kadınaysa erkek olma hakkı verilirmiş.
Her otobuste,hemen hemen hergun karsilastigimiz halk kahramanidir.
Insanlar offleyip poflerken,camlar acilmazken,yigidimiz ilk once tek eliyle sonra iki eliyle zorlanarak cami acar ve sonra etrafina bakarak ya yerine gecer yada koltuguna oturur.O'nu farkli yapan ise cami acmaya cesaret ediyor olmasidir,cunku o camlarki bazen hic acilmazlar...
bir anda bütün gözler üzerine çevrilir, otobüsün kara murat ı, battal gazi si, ulubatlı sı oluverir, camı açtıktan sonra cool tavırlarla ve zafer kazanmış komutan edasıyla yerine oturur ve tebrikleri kabul eder, o bir halk kahramanıdır artık.
sıkışıklıktan ve sıcaktan üstlere yapışan elbiseler çekilerek off poff yapılır.bu sırada kahramanımız camı açmaya kalkar.eğer açarsa halk kahramanı olur.eğer o zor açılan camı açamazsa rezil olur.
(bkz: açmak ya da açamamak işte tüm mesele bu)
ter kokuları ve bunaltıcı sıcak arasında cam açmaya çalışmak lakin becerememek, ardından yanında beyaz ışıklar arasında bir kahramanın belirmesi ve güçlü, adaleli kollarıyla nazik bir biçimde camı açıp size gülümsemesidir. allah böylelerini çıkarsın karşımıza.amin.
bunlar mevsimlik kahramanlardır. asıl iş yükleri yazın olur. kışın zorlu camlar üzerinde çalışma yaparak kendilerini geliştirebilir ve yaza bomba gibi girebilirler.
+ ıhhhhhhhh ıhhhhhh ?
- ne oldu abla neden ıkınıyorsun?
+ cam açılmıyor.
- dur bide ben denim ıhhhhhhhhhh. heh oldu işte sıkışma yapmış.
+ sagol kahramanımmm.
- başka açılacak birşey var mı?
+ var evdeki kavanozum.
- ????
ulan ne zaman açmaya kalksam basit bir cam açma işlemi bir eziyete dönüşüyor. birde herkesin gözü benim üzerimdeyken bir taraftan camla cedelleşip* bir yandan da ulan rezil oluyoruz galiba diye içimden geçirip aptal aptal sırıtan bir yüz ifadesiyle yenilgiyi kabul ediyorum.
sonra bu hayvanat nispet yaparcasına gelip rahat rahat camı açıp kahraman olurken, herkes tarafından iyice gerizekalı olmamım verdiği sinirle küfür ediyorum bu sözde kahramana, "ulan göt" diyorum " ben sana camı acamazsın demedim adam olamazsın dedim "
başıma gelen olaydır. 3 kişinin deneyip açamadığı cama yılların getirdiği sporcu pazularımla saldırmıştım. fakat açılmadığını farkettiğim zaman tüm gücümle abanmış ve plastik kiliti kırmıştım. fakat minibüse gücümü bu olayla değil de bu olayın ardından kapıştığım şöförü hırpalayarak kanıtlamıştım.
ne kadar enteresandır ki minibüsçüler çok çabuk organize olabiliyorlar.
