Yanıma değil de şehirler arası yolculukta önüme oturanlar koltuğu yatırdıkça yatırıyorlar. Sonra hafif bir gülümsemeyle “pardon, koltuğunuzu biraz kaldırır mısınız?” Dedikten sonra ciddileşip “ya da gel kucağıma yat birader.” Diyerek hem koltuklarını kaldırmalarını hem de şaşırıp tepki verememelerini sağlıyorum.
verilmesine gerek olmayan cevaplardır. lan toplu taşıma aracında, engelli ve hamileler için ayrılmış bölümler hariç istediğim yere otururum, buna laf söyleyecek olanı da zaten sikime takmam.
eğer bir amip değilsem bana soru sormayan birine verecek cevabım olmaz. ha bir amipsem ve yanımdaki boş koltukta hak iddia edecek kadar şuurumu kaybetmişsem, umarım yanıma oturan beyefendi çekinip kalkmak yerine ağzımın payını bir güzel verir ben de yol boyunca göt olmanın utancını yaşarım.
