bir durakta yolcuları almak için duran otobüse bir teyze yaklaşır ve şu tarihi cümleyle şoföre seslenir: "evlat bizim evin ordan geçer mi?" kullanılan doğu şivesidir ve daha da bir komedyaya çevirir olayı, şoförden gelen inanılmaz cevapla da başka bir şok geçirir otobüs ahalisi: "ne diyosun teyze gitmez olurmu, üst kata bile çıkar..."
en sık kullandığımız ulaşım aracı içerisinde başımıza gelen spontene gelişen durumlar silsilesi.
üzerimde istanbul yazılı tişörtle izmir otogarında beklerken, uzaktan arada bir kestiğim sarışın çocuğun yanıma gelip kendisinin de istanbula gideceğini söylemesi, hangi otobüs firmasıyla gideceğimi sorması. aynı firmaya denk gelmeyişimiz ama ilginç tesadüftür ki benim otobüsümün rötar yapması, (ucuz diye fazla dandik bi firmadan almışım, insan 16 yaşında otobüs firmaları hakkında pek bir bilgi sahibi olmuyor) ve onun otobüsünden bilet alıp daha yarım saat önce tanıştığım hoş, sarışın, ve üniverstede hazırlık sınavına girmek için istanbula giden çocukla yolculuk yapmak. sabaha karşı feribotta sanki aylardır birbirimize aşıkmışız gibi tutkuyla öpüşmemiz. insan bundan güzel bir son bekliyor değil mi. bu olaydan sonra izmire geldiğinde beni tekrar aradı ama bende bağlanmamak adına onunla görüşmedim. sonuçta ben izmirde lise de okuyordum o ise istanbula üniversite okumaya gidecekti. eğer bir kez daha onu görürsem o gece yaşadıklarımız bi maceradan çıkacak ve sanki ben ona salakça aşık olacaktım. onu bir daha görmedim.
Bursa'nın hınca hınç dolu otobüsü 9/D'deyim bilen bilir efendim. Gözüme hemen bir çift çarptı, yeni evli gibilerdi ve ellerinde belli ki yeni aldıkları bir mp3 çalar vardı, karıştırıp duruyorlardı. ve yolculugun tam ortalarında tüm otobüs sırasıyla çiftetelli çalmaya başladı, şaşkın bakan gözlerden utanmış olmalılar ki kapattılar. sonra utanmayıp ismail yk,güllü şarkıları çalmaya başladılar ve şoför onlara eşlik etmeye başladı, kabus gibiydi sözlük.
Otobüste ilk duraktan binerek oturdum. Şöforün arkasında ki bir koltuğa. Elimde kitabım okuyorum. ineceğim durağa da az kaldı. Tam o sırada bir kadın binmiş ki şu sözünden fark ettim ; " Bu ön koltuklar engelliler için değil mi?" dedi. Kafamı kaldırdım baktım kadın 22-25 yaşlar arası birisiymiş. Yanımda ki adamla beraber engelli diye kalkıp yer verelim dedik sözün üzerine ancak kadın kalktığım yere otururken gördüm ki hiç bir engele sahip değil. Sanırım zihinsel özürlü ya da insanları bu şekilde kullanmaya çalışan birisi ki tam soracaktım ki ineceğim durağa gelmişim ve indim. Ancak hala kafam da soru " engeli olmayan birisi neden böyle bir laf söyler?" allah allah....
şu küçük sulardan, 50 kuruşluk olanlardan satan bir satıcı çocuk biniyor otobüse durakta. otobüsün kalkmasına 3-4 dakika kalmış kalmamış. "su isteyen varmıı" diye soruyor. "soğuk su içen" 3-4 kişi alıyor ama arkalardan da biri, "bana da versene" diyor. ne yazık ki çocuğun elindeki sular bitmiş oluyor. çocuk, "getireyim abi hemen" diyor ve dışarı çıkıyor. o sırada durumdan habersiz başka bir çocuk giriyor otobüse. "su içeen" diye. sora sora geliyor, en son su bekleyen abiye geliyor ona da şans eseri "su veriim abi" diyor. abi: "yok ben başka birinden alacaktım, ona söz verdim, onu bekliyorum"
bazen insan, ne güzel insanların olduğu bir ülkede yaşıyoruz diye düşünmüyor değil.
bir keresinde avcılardan binmişim otobüse her neyse ayaktayım. otobüsün orta kapısının yanında duruyorum elim demirde tutunuyorum bir baktım otobüs durdu ne inen var ne binen ilkten anlamadım şaşırdım. sonra bir başka durakta yine durduk şoföre döndüm dikiz aynasından bana bakıyor bende ona baktım böyle ne var gibisinden. daha sonra başka bir durakta durduk en sonunda şoför "gardaşım inmeeceksin nie basyorsun dümeeye" şöyle biraz soluma bir döndüm malın teki eli düğmenin yanında bilerek veya bilmeyerek basıyor. tabi şoför böyle diyince bende "kaptan ben basmıyorum devam et." dedim. sonra o mala iki dakika tip tip baktım anladı zaten arkaya doğru usulca ilerledi.
