ne zaman otobüse binsem yaparım hele dörtlülere oturunca karşıdakinin dik dik bakışlarını görmemek için kafamı cama yaslarım o zamn daha çok gülesim gelir.
kötü bir şey ama maalesef aklıma komik bir şey gelince tutamadan hafifçene tebessüm ediyorum. sonra etrafa bakıyorum falan, bakan var mı diye. neyse allah'tan hepsi bi direğe sarılmış, yapışmışlar hatta, problem olmuyor. ama bu demek değildir ki gülmeye devam. frene basıyorum yani.
ya aklına bir şey gelmiştir yada kimsenin görmediği komik bir şeyi görmüşsündür. bana genelde olur eve gelince de arkadaşlarıma anlatır anlatır gülerim ama nedense evde de kendi kendime gülerim.
