genelde sabahları uykusuzken o kadar yorgun olurum ki kısa bir durak kelimesi çıkar dudaklarımdan. yine böyle otobüste gidiyorum arkamda 2 tane kız, ben de gözler yarı kapalı, hayattan bıkmış bir ruh hali ile durak dedim. şoför hemen anladı olayı hemen indiriyorum diye işaret çaktı. fakat arkamdaki kaşarlar sıkıntıydı. zaten kaşar diye boşuna demiyorum illa sataşacak bir kendini gösterecekler ya.. ben durak deyince aralarında fısıldaşmaya kıkırdaşmaya başladılar, ayy durak ne ya.. durak ama hangi durak?.. durak durak ihihi ihihi, bu duruma çok sinirlendim sert ve haşin bir şekilde onlara bakarken yüksek sesle anana sor o iyi bilir deyip indim arabadan.. ihihi bakışları birden mosmor oldu. göt olmuş, sinirinden kudurmuş olan kızlar, kaşları çatık bir şekilde bana bakarlarken bu seferde ben onlara ahaha bakışları atıyordum.. https://galeri.uludagsozluk.com/r/922328/+
insanın aylar sonra hatırladığında bile utanmasına neden olabilir.
2015'in soğuk, boktan ve karanlık günlerinden birindeyiz. saat akşam 8 civarı, 4'ten 6'ya kadar durakta yollarını gözlediğim otobüsün içinde 2 saattir mahsur kalmış durumdayım. hava o kadar boktan ve ben o kadar yorgunum ki gözüm hiçbir şekilde inip de yürüyerek devam etmeye yemiyor.
bu yivrenç atmosfer içinde ufukta bulduğum bir boş koltuğa çölde su bulmuş gibi koşup daha çevredekiler durumu anlamadan orta kapının içerinden ilk sağında kalan o güzel yeri kapıyorum. içimde tarif edilmez bir mutluluk var, etrafımdakilere "siz hala birbirinize dayayın ehuheh" bakışları atarken bu zevki ikiye katlamak amacıyla müzik açasım geliyor. kulaklıkları takıp telefonumu açıyorum. en bi çılgınlarından bi green day şarkısını seçip dokunuyorum play'e.
bi tuhaflık var, ses garip geliyor ama ben tabiki de bunu pek siklemiyorum. köklüyorum sesi sona, birden tüm otobüsün başı bana çevriliyor.
kulaklığı çıkarıp sesi kontrol ediyorum.
sonrası sesli bir "hassiktir".
her türlü hazırlığı yapıp kulaklığı telefona takmayı unutmanın ve tüm otobüse son ses dinletmenin utancı içerisinde götümdeki bokun donma ihtimalini siktir ederek otobüsten kıpkırmızı bir suratla iniyorum.
şimdi hatırladığım saçma sapan bir anının dahil olduğu gruptur.
birkaç yıl önceydi sanırım, kulaklığı takmış müzik dinleye dinleye gidiyorum, ineceğim yere yaklaştığımdan kapıya doğru yöneldim.
ama bir gariplik var, kulaklık gelmiyor.
bi baktım teyzenin biri kulaklığın kablosunu koluna dolamış, iki tur attırmış bildiğin. nası yaptıysa artık.
dedim "ablacım kulaklığı alabilir miyim?" yüzüme bakıp keh keh güldü.
kulaklığı çıkarana kadar iki durak gittim, gideceğim yere geç kaldım, işin kötü tarafı o günden sonra kulaklığın bir tarafı çalışmamaya başladı.
teyzeee teyze.
