yazar kızın ailesile tanışmaya gider. ailesi çok samimi davranır damat adayına. yemekler yenilir içilir muhabbet güzel gider. ta ki kız babası tavla oynamak isteyene kadar. yazarımız tuvalete gitmek için izin ister babadan. baba da kızına göster kızım tuvaletin yerini çocuğa der. ve olayın kopma noktası burda olur. çünkü efendi damat adayımız şu cümleyi sarfeder. (bkz: gerek yok ben biliyorum). nasıl yani?
lan hadi daha once kiz bu otelde baska biriyle sevismis olsun.
lan lavuk sen nikah kiymaya mi cagirdin sanki kizi otel odasina. sevismeye cagirmadin mi?
amk bu nasil kafadir la.
hem baska bir mevzu icin sadece o otelin lobisinde falan bulunmus da olabilir ayrica. ille hemen orospu muamelesi yapmaya da gerek yok amk.
