azerbaycan sinemasının durgun olduğu geçen asrın son dekadından kalma birfilm. türkçeye otel odası diye çevirebiliriz. yönetmeni (her filmine ille ki bir türkiye sahnesi sokan) rasim ocaqovdur. senaryo yanılmıyorsam anarın aynı isimli bi uzun hikayesinden uyarlanmıştır. kendisi uyarlamış. sadece senaryo olarak ta yazılmış olabilir -burasını tam olarak bilmiyorum.
filmdedki olaylar çokkatmanlıdır. kahramanımızın flashbackleri filmi şekillendirir. babası istanbulda okumuş ve azerbaycanlıların (o zaman öyleydi) aslında türk olduğunu savunduğu için sürekli (kömünist) parti toplantılarında şiddetli şekilde eleştirilen, hatta aforoz edilen bir filoloğun oğlu da babası gibi düşündüğü ve araştırmalarında bu tezi temellendirmeye çalıştığı için aynı muameleye maruz kalıyor. pantürkist diyorlar, ki o zaman büyük suçtu, yani sikseler sesini çıkaramazdın(ha bu arada kahramanımız şuşa/karabağ kökenlidir).
her neyse bbasına da kendisine de "pantürkist", "bizi kımız içip, at eti yiyenlerle akraba çıkarmaya çalışan yalaka", "partiden kovmamız lazım böylelerini" diyen adam bir müddet sonra en ateşli türkçü oluveriyor. meydanlarda nutuklar atıyor türklük kanımzıda var falan diye. sonra çok ibnlelikler dönüyo, tabi bu arada karabağ meselesine de dokundurmalar var, ortak dilin bir bakıma imkansızlığı, orospunun tekinden dünya vatandaşlığı dersi faLAN; bilginin ideolojisi yönünden de okumaya tabi tutabiliriz filmin bir bölümünü. amagenel olarak her türlü anlamda bir yozlaşma anlatısı gibi de baka biliriz.
tabi sonu bi ayrı alem.
pessimist, olabildiğince kaderci, bir o kadar da -(her anlamda) kierkegaardcı okumayla - angstın dışavurumu, az biraz camus, birkaç doz da boris vian karışımı bir sonluğu vaR. ZATEN FiLMiN BAŞLANBGICI ASLINDA SONUDUR.
